"Ang Pabula ng Ampalaya"
Noong unang panahon, may isang malungkot na Ampalaya na namumuhay sa isang malayong hardin. Si Ampalaya ay isang gulay na may mapait na lasa at matinik na anyo. Dahil dito, madalas itong hinahayaan na lang sa isang tabi ng mga bata na naglalaro sa hardin.
Isang araw, napansin ni Ampalaya na tuwing dumadaan ang mga bata, sila ay nagtatawanan at nagbibiro tungkol sa kanyang hitsura at lasa. Sa tuwing ito'y naririnig ni Ampalaya, lumalalim ang kanyang kalungkutan. Hindi niya maintindihan kung bakit itinuring siyang kakaiba at hindi paborito ng mga bata.
Sa kabila ng mga pang-aalipusta na kanyang natatanggap, hindi nawalan ng pag-asa si Ampalaya. Isang araw, dumating sa hardin ang isang matandang puno ng Saging. Si Saging ay isang maamo at mabait na kahoy na kilala sa kanyang karunungan.
Nakita ni Saging ang kalungkutan ni Ampalaya at tinanong, "Bakit ka malungkot, Ampalaya?" Sumagot si Ampalaya, "Lagi akong iniisnab at iginigiit ng mga bata. Ayaw nila sa'kin dahil sa aking mapait na lasa at matinik na anyo."
Ngumiti si Saging at sinabi, "Ampalaya, lahat tayo ay iba-iba. Ang kagandahan at halaga natin ay hindi dapat batayan ng ating hitsura. Ipinagkaloob sa'yo ang mga katangian na walang iba, at ang mga ito'y may iba't ibang dahilan."
"Ang mapait na lasa ng Ampalaya ay may kakayahan na mapababa ang antas ng ating dugo, kaya't ito ay mabuti sa ating kalusugan. Ang matinik na anyo naman nito ay nagbibigay proteksyon upang hindi tayo masugatan at mapahamak."
Tiningnan ni Ampalaya ang sarili niya at unti-unti'y naintindihan ang mensahe ni Saging. Hindi dapat siya ikinahiya ang kanyang sarili dahil sa mga katangian na iyon. Ang pagkakaiba niya ay mayroong espesyal na gampanin sa mundo.
Simula noon, hindi na nagpakalungkot si Ampalaya. Pinili niyang magpalakas at magpatibay ng loob. Sa halip na pigilan ang kanyang mga katangian, ginamit niya ang mga ito para maging matibay at maging mahalaga sa mga tao.
Sa bawat pagdaan ng mga bata, hindi na sila nagtatawanan at nagbibiro kay Ampalaya. Sa halip, sila'y natuto na magmahal at respetuhin ang natatanging kagandahan at halaga ni Ampalaya. Natutunan ng mga bata na hindi dapat husgahan ang iba batay lamang sa hitsura o unang impresyon.
Natutunan rin ng mga bata na ang pagkain ng Ampalaya ay nakabubuti sa kanilang kalusugan.
Aral:
Ang pabulang ito ay nagtuturo sa atin na hindi tayo dapat maghusga sa iba batay lamang sa kanilang hitsura o unang impresyon. Ang bawat isa sa atin ay may espesyal na kakayahan at potensyal na maaring makatulong sa iba at para sa kabutihan.
BINABASA MO ANG
"My Fables" (Completed)
Fantasy#1 fable #1 pabula #1 lessonlearned This is my first fable book. This is my own story through my own imagination. I didn't search it online or copy to other short stories fables. I do it on my own as an author of this book. I write or type a shor...