"Ang Bata at ang Puno ng Saging"
Noong unang panahon, may isang malaking puno ng saging na tumutubo sa isang maliit na nayon. Ang puno ay puno ng mga sariwang bunga ng saging na sagana sa bawat tag-araw. Sa malapit na bahay sa tabi ng puno, may isang munting batang laging naglalaro. Siya ay mabait, masayahin, at mapagmahal sa kalikasan.
Isang magandang umaga, habang naglalaro ang bata malapit sa puno, biglang lumapit sa kanya ang puno ng saging. Sa mahinahong tinig, sinabi ng puno sa bata, "Munting bata, dahil sa iyong kabutihan at pagmamahal sa kalikasan, ibibigay ko sa iyo ang bunga ng aking puno. Sana ito'y maging kasiyahan at kapakinabangan sa iyong buhay."
Nagulantang ang bata sa hindi inaasahang pangyayari. Ngunit, buong puso niyang tinanggap ang biyayang ibinigay ng puno ng saging. Sa pasasalamat, hinagkan niya ang matatamis na bunga at sinabing, "Maraming salamat po, malikot na puno ng saging! Pangako ko po na ito'y aalagaan at gagamitin ng may pagmamahal."
Nagpatuloy ang bata sa kanyang paglalaro at pagsasaya. Ngunit, sa tuwing kumakain siya ng bunga ng saging, hindi niya makakalimutan ang pagmamahal na ipinakita ng puno. Nagpaparamdam ang kanyang puso ng pasasalamat at pangako na ito'y babayaran ng kabutihan at pag-aaruga sa kalikasan.
Habang lumilipas ang panahon, ang bata ay patuloy na naglalaro malapit sa puno ng saging. Tuwing may bunga na nalalagas mula sa puno, ibinibigay ito ng puno sa bata. Sa bawat bunga na natatanggap ng bata, lalong tumitindi ang kanilang samahan at pagmamahalan.
Nang sumapit ang tag-ulan, isang malakas na bagyo ang humampas sa nayon. Ang puno ng saging ay labis na nasaktan at natumba dahil sa lakas ng hangin. Nakita ng bata ang nagdaang trahedya at agad siyang tumakbo patungo sa puno. Ipinamalas niya ang kanyang pagmamahal at pag-aaruga sa pamamagitan ng paghahalungkat ng kanyang mga gamit. Inilagay niya ang mga ito sa ibabaw ng puno, nagdulot ng proteksyon at kalinga sa puno ng saging.
Habang ang puno ng saging ay bumangon at naitayo muli, nilingon niya ang bata na may luha sa mga mata. "Munting bata," sabi ng puno, "maraming salamat sa iyong kabutihan at pag-aaruga. Dahil sa i
yo, ako'y tumindig muli at handang magpatuloy sa aking misyon na magbigay ng kaligayahan sa mga tao."
Mula noon, ang puno ng saging at ang bata ay nagpatuloy sa kanilang samahan. Ang puno ay patuloy na nagbibigay ng mga sariwang bunga, at ang bata naman ay patuloy na nag-aaruga at nagmamahal sa puno. Sa kanilang pagkakaibigan, natutuhan ng bata ang halaga ng pagmamahal at pag-aaruga sa kalikasan.
Aral:
Ang pabulang ito ay nagtuturo sa atin ng kahalagahan ng pag-aalaga at pagmamahal sa kalikasan. Tulad ng bata, tayo rin ay may responsibilidad na pangalagaan ang kalikasan at ang mga biyayang ipinagkaloob nito sa atin. Sa pamamagitan ng ating pag-aaruga at pagmamahal, hindi lamang tayo ang pinagpapala, kundi pati na rin ang mga susunod na henerasyon.
BINABASA MO ANG
"My Fables" (Completed)
Fantasy#1 fable #1 pabula #1 lessonlearned This is my first fable book. This is my own story through my own imagination. I didn't search it online or copy to other short stories fables. I do it on my own as an author of this book. I write or type a shor...
