"My Fables" (Completed)

78TH FABLE: TAGALOG

"Ang Pabula ng Palakaibigang Bubuyog"

Noong araw sa isang siksikang kalumpitang parangal, mayroong masayahin at masipag na munting bubuyog na nagngangalang Bea. Kilala si Bea sa kanyang sipag sa pagkolekta ng nektar at polen, ngunit sa kabila ng kanyang abalang buhay, mayroon siyang malalim na pangungulila sa kanyang puso. Nagnanais siyang magkaroon ng kasama at tunay na kaibigan upang ibahagi ang kanyang mga kaligayahan at kalungkutan.

Araw-araw, si Bea ay umaalingawngaw mula bulaklak hanggang bulaklak, tapat na sinisiguro ang kanyang mga tungkulin. Nakikita niya ang iba pang mga nilalang sa kalumpitan na nag-eenjoy sa kumpanya ng kanilang mga kaibigan, at nagtataka siya kung sakaling makahanap din siya ng kasama. Ngunit ang ibang mga bubuyog ay tila abala o hindi interesado sa pagkakaroon ng mga kaibigan.

Isang maaliwalas na umaga, habang si Bea ay umaalingawngaw malapit sa isang makulay na hardin, nasilayan niya ang isang munting at marikit na paruparo na nagngangalang Bella. Nagliliwanag ang mga pakpak ni Bella ng mga makulay na kulay, at ang kanyang mahinhing paglipad ay nakahatak sa atensyon ni Bea. May kakaibang init at imbitasyon sa pagkakaroon ni Bella.

May pag-asa sa puso, lumapit si Bea kay Bella at ipinakilala ang sarili. Sa kasiyahan ni Bea, ngumiti ng magiliw si Bella at ipinahayag ang kasiyahan sa pagkikita nila. Agad na nagkaugnay ang dalawa, nagbabahagi ng mga kwento ng kanilang mga pakikipagsapalaran at mga pangarap. Nagtawanan sila at nagbigayan ng kasiyahan sa isa't isa sa mga panahong may mga hamon.

Sa paglipas ng panahon, umusbong ang pagkakaibigan nina Bea at Bella. Nagsama sila sa paglilibot ng kalumpitan, natuklasan ang mga bagong bulaklak, at nagkalat ng kasiyahan kung saan man sila pumunta. Sinusuportahan nila ang mga pangarap at ambisyon ng isa't isa, patuloy na nagbibigay ng suporta at inspirasyon.

Isang araw, biglang humampas ang isang malakas na bagyo sa kalumpitan, dala ang malalakas na hangin at malalakas na ulan. Inabot ng pagkakagulo ang mga bulaklak, at ang mga bubuyog at paruparo ay naghanap ng kanilang takipan. Nahiwalay si Bea at Bella sa kalituhan, at napunta si Bea sa mapanganib na sitwasyon. Basa at pagod ang kanyang mga pakpak, kaya nahihirapan siyang lumipad patungo sa ligtas na lugar

.

Sa kanyang sandaling kagipitan, nagmamakaawa si Bea ng tulong. At sa kanyang tuwa, narinig ni Bella ang kanyang daing. Naglakas-loob si Bella na labanan ang hangin at ulan upang maabot si Bea. Sa malambing na haplos at inspirasyon ni Bella, tinulungan niya si Bea na muling magkaroon ng lakas at tinuro sa kanya ang ligtas na daan.

Lubos na nagpapasalamat at nagpapakumbaba sa di-makatwirang ginawang ito ni Bella, napagtanto ni Bea ang tunay na halaga ng pagkakaibigan. Naintindihan niya na ang mga kaibigan ay hindi lamang naroroon sa mga magagandang sandali kundi pati sa mga panahon ng kahirapan kung saan kailangan natin ang kanilang suporta ng pinakamalaki. Natanto ni Bea na ang mahalagang ugnayan na ibinahagi nila ni Bella ay isang kahalagahan, na nagbibigay sa kanya ng lakas at tapang upang malampasan ang mga hamon.

Simula noon, pinahahalagahan ni Bea ang kanyang pagkakaibigan kay Bella at sinasalamin ito ng pagmamahal at pangangalaga. Patuloy silang naglilibot ng kalumpitan nang magkasama, sinusuportahan ang isa't isa sa mabuti at masama. Alam ni Bea na may isang kaibigan tulad ni Bella sa kanyang tabi, walang hamon na hindi kakayanin at walang bagyo na makakapagwasak sa kanilang pagkakaugnay.

At sa gayon, natutuhan ng munting bubuyog na si Bea ang kahalagahan ng mga mahalagang kaibigan sa kanyang buhay. Naintindihan niya na ang tunay na pagkakaibigan ay nagdudulot ng kasiyahan, ginhawa, at lakas kapag higit na kailangan natin ito. Ang pagkakaibigan nina Bea at Bella ay naging inspirasyon sa iba, paalalang pinahahalagahan ang mga kaibigan na mayroon sila at na maging tapat at suportado sa kanilang mga kasama.