"Ang Daga at ang Ipis"
Isang araw sa isang maliit at tahimik na bahay, may dalawang munting nilalang na nagkaroon ng malaking hidwaan. Ang mga ito ay isang daga at isang ipis.
Sa bawat gabi, nagkakasama sila sa bahay upang humanap ng pagkain. Ang bahay ay puno ng mga masasarap na pagkain, ngunit may limitasyon sa dami ng maaaring kainin. Ang daga at ipis ay pareho ring gutom at nais makuha ang pinakamasarap na pagkain para sa kanilang sarili.
Ang daga, na kilala sa kanyang talino at kakayahan, ay nagsimulang manguna sa paghahanap ng pagkain. Gamit ang kanyang katalinuhan at bilis ng kilos, nakakakuha siya ng malalaki at masarap na kahoy, tinapay, at iba pang mga pagkain. Ngunit ang ipis ay hindi nagpapahuli. Sa kabila ng kanyang kawalan ng talino, siya ay matiyagang naghanap ng mga nalalabi na pagkain at kinakain ito nang walang pagsasawang.
Sa isang iglap, natuklasan ng daga ang ginagawang ito ng ipis. Napuno siya ng galit at nais niyang ipagkait ang lahat ng pagkain sa ipis. Nagalit siya at sinabi, "Ito ay aking bahay at aking pagkain! Kailangan mong maghanap ng sarili mong pagkain at huwag kang mangialam sa aking nakukuha!"
Ngunit hindi natitinag ang ipis sa mga salitang ito. Sa halip na sumagot nang may sama ng loob, ang ipis ay lumapit sa daga nang may kababaang-loob at sinabi, "Tunay nga, ikaw ay mas matalino at mas maayos kaysa sa akin. Ngunit hindi ba't kailangan nating magtulungan upang makahanap ng sapat na pagkain? Hindi dapat tayo mag-away at mag-ipunan ng galit."
Nagkaroon ng konsensya ang daga sa sinabi ng ipis. Nalaman niyang sa pagkakaisa, mas maraming pagkain ang kanilang maaaring makuha. Nagpasalamat siya sa ipis at pinagsabihan ang sarili na kailangan niyang magbago.
Simula noon, nagtulungan na ang daga at ipis sa paghahanap ng pagkain. Ang daga ay ginamit ang kanyang talino upang makakuha ng masusustansyang pagkain, habang ang ipis ay naghanap ng mga nalalabi at mga maliliit na butil na kahit maliit ay malaki ang maitutulong sa kanilang pagsasama. Hindi na nila inaagawan ang isa't isa at hindi na sila nagtatalo.
Naging masaya at masagana ang mga araw ng daga at ipis. Dahil sa kanilang pagkakaisa at pagtutulungan, hindi lamang sila nagkaroon ng sapat na pagkain,
kundi naging tunay na magkaibigan rin sila. Natutunan nilang ang kahalagahan ng pakikipagtulungan at pagbibigayan.
Mula noon, ang bahay ay naging isang lugar ng kapayapaan at pagkakaisa para sa daga at ipis. Ang kanilang pagkakaibigan ay naging halimbawa sa ibang mga nilalang, na ipinakita ang importansya ng pagtutulungan at pagbibigayan sa pagharap sa mga suliraning kinakaharap.
BINABASA MO ANG
"My Fables" (Completed)
Fantasy#1 fable #1 pabula #1 lessonlearned This is my first fable book. This is my own story through my own imagination. I didn't search it online or copy to other short stories fables. I do it on my own as an author of this book. I write or type a shor...
