Üzerine giymiş olduğu ince askılı, krem rengindeki yazlık elbisesiyle bahar gibi temiz ve cıvıl cıvıldı Nefes... Etrafındaki insanlarla konuşup, gülümserken onu izlemek en güzel görüntüyken kıskanç kalbimin beni ele geçiren tarafı tarifi imkansız bi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Mor ve Ötesi "Araf"
5
Mustafa "Peki! Bakire misin desem!"
Nefes neye uğradığını şaşırmıştı. Karşısındaki kişinin ona böyle bir şeyi sorma cesaretini gösterebilmiş olmasına hala inanamıyordu.
Nefes "Sen ne dedin!"
Mustafa "Kızdın mı?"
Nefes "Kes !Sana ne sorduğunu sordum?"
Nefes,sert davranması gerektiğini biliyordu.Yanlış yolda ilerlediğini biliyordu ama bu kadar sapmış bir yolda olabildiğine inanmak istemiyordu yine de gardını düşürmeyecekti.
Mustafa "ben sadece merak ettim!"
Nefes "Senin o merak dediğin şey yüzünden bir sürü insanın başına türlü türlü hal geliyor."
Mustafa "Bunda ne var kızacak anlamadım!"<p> </p><p> </p>Nefes "Kimsin sen ya! Ha kim?Kim oluyorsun da böyle bir soruyu bana sorabiliyorsun?"<p> </p><p> </p>Mustafa "Arkadaşlığımıza güvenerek sormuştum!"<p> </p><p> </p>Nefes "Ne arkadaşı be! Topu topu birkaç saattir yüzünü bile görmediğim senle konuşuyorum ve sen buna dayanarak bana bakire olup olmadığımı sorabiliyorsun öyle mi?"<p> </p><p> </p>Mustafa "Özür dilerim. Ben bu kadar tepki vereceğini düşünemedim!"<p> </p><p> </p>Nefes "Özrünü kendine sakla. Neyden nefret ederim biliyor musun?"<p> </p><p> </p>Mustafa "Neyden?"<p> </p><p> </p>Nefes "Aptal aptal konuşup, ortaya hiçbir konu yokken bir şey atıp sonrasında buna adam gibi cevap vermeyen insanlardan nefret ederim."
Mustafa, ne cevap vermesi gerektiğini bilmiyordu. İlk defa geri püskürtülüyordu ve kendine bunu itiraf edemese de Nefesten gerçekten ama gerçekten hoşlanmaya başlamıştı. Ama Mustafa buydu her zaman böyle bir kişiliğe sahip olmuştu.Ve istediğini her zaman almıştı bunu da alacaktı.Ama unuttuğu bir şey vardı.Nefesi kendine isterken aslında onu bilmeden Ateşin önüne çıkaracağından haberi yoktu.
Mustafa "Haklısın!"
Nefes ,bu mesajla biraz olsun içindeki öfke patlamasını dizginlemeye çalışmıştı. Sakin kalmak kendisi için en iyisiydi. Sinirlenmemeliydi... Ama kararı kesindi. Artık konuşmak istemiyordu. Bu şekilde değil böyle değil.Bunu kaldıramazdı.Kuralları vardı onun ve bugün kendi kurallarını yıktığı için kendinden nefret ediyordu.Kendini bu duruma düşürdüğü için.
Nefes "İlgilenmiyorum.!"
Mustafa "Nefes lütfen. Özür dilerim."
Nefes "Sana ilgilenmediğimi söyledim. Hataydı."<p> </p><p> </p>Mustafa "hata olan ne?"<p> </p><p> </p>Nefes "Aptal gibi merakıma yenik düşüp mesajına yanıt vermem bir hataydı.Artık seninle konuşmak istemiyorum."<p> </p><p> </p>Mustafa "Bu kadar mı yani?"<p> </p><p> </p>Nefes "Evet!"
