No Key - Kavetham +18

9

Selam uzun bir aradan sonra tekrar birlikteyiz hehe ^^ Fic düşündüğümden fazla ilgi gördü bu yüzden okuyup yorum bırakan herkese teşekkür etmek istedim. Sizin verdiğiniz en ufak etkileşim bile beni yazmak için o kadar heveslendiriyor ki anlatamam kcndkdkxx Bu yüzden uzun zamandır bölüm atmadım diye bugün 2 bölüm yazmayı deneyeceğim umarım keyif alırsınız ve bunu belli etmek için en azından bir işaret bırakabilirsiniz bana 👉👈 neyse uzatmadan bölüme geçelim keyifli okumalarrr

Alhaitham;

Kaveh uykuya daldığında alnını öpüp ateşini kontrol ettim. Hala minik minik terlemesi dışında bir sorun yok gibiydi. Cidden aptaldı. Madem yemekte bir sorun var neden bitene kadar yemeye zorlarsın ki kendini? Normalde aptallığının cezasını çekiyor diye düşünüp umursamam ama nedense kötü hissediyordum.

Aptallık yapmıştı ama suçluluk hisseden bendim. Yüzüne baktıkça suçluluk yüzünden kalbim sıkışıyor nabzım hızlanıyordu ama yüzüne bakmaktanda kendimi alamadım. Sık kirpiklerinin gölgesi ağlamaktan kızarmış gözaltına düşüyordu. Gözlerim dudaklarında bir süre oyalandı.

İç çekip ona sarıldım ve yüzünü göğsüme yasladım. Daha fazla bakarsam aklım başka yerlere kayacak yoksa. Güneş ufukta gözükene kadar ara ara onu kontrol ettim. Koluma yattığı için kolum tutulmuştu ve salyası koluma akmaya başlamıştı.

Onu uyandırmadan zorlukla kolumu çekip kafasını yastığa bıraktım. Yanağına yol yapan salyasını baş parmağımla sildim. Dudakları hafif aralık uyurken garip bir şekilde şirin görünüyordu. Keşke o yemeği yemeseydi şuan onu deli gibi öpmek istiyorum. İç çekip hazırlandım ve hızlıca dışarı çıktım.

Tighnari'yi uykusundan uyandırıp eve getirdim. Uyku sersemi dediklerimi dinleyip çantasına alel ecele bir şeyler koydu. Hızla eve döndüğümüzde Kaveh hala uyanmamıştı. Tighnari ilaçları birleştirip serum taktı.

Bir süre sessizce Kaveh'i izledik ardından sessizliği bozdu "Kaveh neden senin odanda uyuyor?" Perdeyi çekip Kaveh'in içeri giren güneş ışığından rahatsız olmasını engelledim "Odamda kendinden geçmiş yatıyordu. Banyoda onu kusturup yakın diye buraya yatırdım."

Tighnari anlam veremiyormuş gibi baktı "Neden hastaneye götürmedin ki?" İç çektim "Kaveh inatla gitmek istemedi. Benimle yaşadığının öğrenilmesini istemiyor." Bunu önceden de söylemiştim ama ilk kez içimde bir şeyler batmış gibi hissettirdi.

Tighnari kulaklarını düzeltirken söylendi "Ah bu çocuk... Ne zaman insanların düşüncelerini kafaya takmayı bırakacak." Tighnari ayağa kalkıp gerindi "Sabahın köründe evime gelince korkuttun beni. Öyle bir anlattın ki Kaveh ölüyor sandım."

Omuz silktim "Acil bir durumdu. Gece yarısı gelip yatağından kaldırmadığım için teşekkür etmelisin." Kafasını iki yana sallayıp sabır çekti "Sen bir daha yemek yapma. Zaten Kaveh'in hassas bir midesi var. Uyandığında lapa falan yedir. Lapa yapma. Git satın al. Sakın kendin yapma." Tighnari mala anlatır gibi konuştuğunda kafa sallayıp onu kışkışladım.

"Tamam ben gidiyorum acil bir şey olursa-" onu dinlemeyip kapıyı kapatırken teşekkür ettim ve odama döndüm. Arkamdan sinirle adımı seslendiğini duysamda umursamadım. Yatağın yanına çöküp Kaveh'i izledim. Serumlu eliyle boynunu kaşıdıktan sonra gözlerini arayalıp eline bağlı serum kablosuna baktı.

Uykulu uykulu bana baktı "Bu ne şimdi?" Esneyip yataktan doğrulurken gözlerini kırpıştırdı. Saçı başı birbirine girmiş ayılmaya çalışıyordu. Gözünün önüne gelen saçını kulağının arkasına sıkıştırıken bana döndü ve yanağını elime yasladı. Kalbim hızlanırken yumruğumu sıkıp sakinleşmeye çalıştım. Suçluluk hissedince hep böyle mi olur insan?