No Key - Kavetham +18

33

Bir sonraki bölümü final yapsam napabilirsiniz ki?

Şaka bir yana finale son bir kaç bölüm kaldı bırakmaya kıyamıyorum resmen seriyi bitecek diye bölüm yazasım gelmiyor 😭

Bölüme hedef koysam da ulaşılamadığından ufak bir heves kırıklığı da var tabi ಥ⁠‿⁠ಥ

Neyse ben bu seriyi final yapınca anlarsınız kıymetini (umarım yani) kxnxkdxnkddk

Drama queenliğimi yaptığıma göre keyifli okumalar~

***

Koluna tırnaklarımı batırmama rağmen bırakmamakta ısrar ediyordu. Kendimi tutmaya çalışırken istemsizce bacaklarımı kaldırdım. Belimdeki kolu sıkılaşıp beni tutmaya devam ederken karnıma uygulanan baskıyla ilk başta bir damla süzüldü.

Ellerimi yüzüme kapatırken gerisi kendiliğinden geldi. Alhaitham kıkırdarken boynuma ve omzuma öpücükler bırakıyordu. Azıcık kalan gururumda çekilen sifonla dibi boylarken Alhaitham iki kolunu etrafıma sıkıca sardı "Neden bu kadar sevimlisin?"

"Git başımdan." Elimi yüzümden çekmeye çalıştığında kafamı çevirdim "Kızdın mı?" Yüzüme kapadığım ellerim sorduğu soruyla yumruk olurken kafamı hafifçe kaldırıp sinirle ona baktım "Beni yatağa bırak ve gözüme gözükme."

Beni kucağına aldığında kollarımı göğsümde bağladım "Ama Kaveh böyle yapma..." Beni odaya taşırken yüzüme öpücükler kondurmaya çalıştığında kafamı çevirdim "Benden kaçma..." Boynuma ve omzuma inatla öpücük kondururken kaşlarımı çattım.

Yatağa beni bıraktığında hızla örtüyü üstüme çekip bir tırtıl kozası gibi içine gömüldüm "Git." Örtünün üstünden bana sarıldığında yana kayıp kaçırdım "Kaveh..." Sözünü kesip sinirle bağırdım "Dün olanı bir şekilde görmezden geldim ama... Neden inatla utanacağım şeyler yapıyorsun!"

"Çünkü çok sevimlisin ve sürekli sana bakmak istiyorum." Tekrar sarıldığında yana kaydım "Hayır sadece benim utançtan yerin dibine girmemi izlemek istiyorsun!" Konuşmak için derin bir nefes alıp bana uzandığında hissedip kaçındım. Tekrar uzandığında yana kaydım.

"Kaveh..." Sinirle yana kayarken bağırdım "Ne var!" Birden kendimi yerde bulduğumda sızlayan belim ve kalçamla gözlerimi açtım. Çarşaf yüzünden önümü göremiyordum. Alhaitham çarşafı çekip bana baktı "İyi misin?" Sinirle çarşafı çekiştirdim "İyi değilim! Hazır elin değmişken şununla kefenle beni ve göm!"

Sinirden ve acıdan gözlerim dolarken beni kucağına alıp yatağa oturdu "Ben çocuk değilim." Alnımdan öptüğünde yüzümü astım "İlgim seni rahatsız mı ediyor?" Gözlerimi kaçırdım "Hayır ama bir sınırın olmalı. En azından bir noktada kendini durdurmalısın."

"Özür dilerim çok mu kötü hissettin." Çarşafı çekiştirip kızaran yüzümü bir nevi gizlemeye çalışarak ağzıma kapadım "Evet o kadar utandım ki ölecektim." Gülümserken şakaklarıma bir öpücük bıraktığında yüzüne baktım "Bundan sonra daha dikkatli olacağım."

"Tamam." Kollarımı ona sararken gözlerimi yumdum. Onu şuan affetsem de bu utanç verici anı yüzünden geceleri ansızın uykum kaçacağına emindim. İç çektiğimde beni yatağa bırakıp yanıma uzandı. Kafamı çevirip ona baktığımda yüzünü çevirip gözlerime baktı.

Durduk yere gülümsemeye başladığında istemsizce gülümsedim "Bu sıralar daha çok gülümsüyorsun." Saçımdan bir tutamı yüzümden çekip öptü "Daha çok gülümsemeyi istememi sağlıyorsun." Cidden bu aptala kızgın kalamıyordum.