Last Breath: Zombie Rises II

Outbreak 22: Epilogue Part 2. End of Despair

Josh's POV

Nakatayo lang kaming tatlo at para bang naghihintayan..  Pinapakiramdaman ang bawat pag hinga ng bawat isa.

Nagtagpo ang mga mata naming tatlo.  Awkward silence is killing us now until Arjane broke it.

"Nasan ang iba nyong kaibigan?  Oh wait, dont tell me kayo na lang ang natirang buhay? How unfortunate" napailing iling pa si Arjane.  I bit my lower lips.  Kung makapagsalita sya parang hindi sya tao.

"Shut your hell mouth!  You bitch!  kung makaasta ka dyan parang hindi mo naging kaibigan sila Kurt!" kitang kita sa mga mata ni Stephen ang sobrang galit. 

"Dont make me laugh Stephen.  I never considered them as my friends.  Alam mo ba kung ano ang tingin ko sa inyo?  You are just a human flesh.  Pwedeng gamitin para isacrifice at gawing shield para makasurvive sa outbreak na toh.  The strongest will prevail and the weak will die.  Yan ang batas ng kalikasan., kahit noong unang panahon pa. " binigyan nya kami ng kakaiba nyang ngiti. 

"But thats unrighteous! Hindi hayop ang tao para mapasama sa ganoong klase ng batas.  Human life is more precious then what you think! "-Stephen.

"More precious? Unrighteous?  Sino ba ang mas tama?  Ano ba ang mas tama?  Ano ang mas mahalaga?  Diba ang makaligtas ano man ang circumstance? Kaya nga andito ako sa harapan nyo ngayon eh.  Cause I survive.  Because I'm strong and witty enough.  Kaya Josh ibigay mo na sakin ang cure kung gusto mo pang mabuhay" napalunok ako ng laway dahil sa matalim nyang tingin sakin.

"Josh umalis ka na dito.  Leave her to me,  ilayo mo na dito ang cure at dalhin sa safe na lugar. " napatingin ako sa brief case na hawak ko.  Ito ang dahilan kung bakit kami pumunta sa lugar na toh. Ito ang susi para matapos na ang outbreak na toh

"Oh no you dont.  Hindi ako papayag" kumuha ng bomba si Arjane sa bulsa nya at inahagis samin.   Mabuti na lang at naka iwas kami agad ni Stephen. 

"Josh umalis ka na bilisan mo! " sigaw sakin ni Stephen pero-Si Alonzo hindi ko sya pwedebg iwan. 

At ayoko ng tumakbo.  Lagi na lang akong tumatakbo.  Lagi na lang akong nasa likuran lang.  Habang sila ang humaharap sa mga kalaban.  Bakit?  nung sa zombie games naman nagawa kong makipag laban ng ako lang.

"No, Stephen.  I'll stay hanggang dulo.  Hindi kita iiwan dito"

"I see.  So tapusin na natin toh? " nginitian ako ni Stephen.  Tinanguan ko naman sya at muling humarap kay Arjane.

"Thats good. Pareho kayong mamamatay dito!"

nagsimula ng maglakad si Arjane papunta samin.  Naghanda na kami ni Stephen sa pwedeng mangyari.

Mabigat para sakin ang grim reaper,  hindi ko lang alam kung makakatulong ba talaga ako.

And besides hindi ko naman gustong patayin si Arjane.  Wala pa rin kaming rights na paslangin sya.  At alam kong ganun din ang tumatakbo sa isip ni Stephen ngayon.

"So shall we start? " naghagis na naman sya ng bomba samin.  Agad akong tumakbo papalayo dito. 

*Boooommm! *

Naramdaman ko ang pagyanig ng sementong tinutungtungan ko.