ဆရာတစ်ယောက်၏နေ့စဥ်ဘဝ

အခန်း(78) ‌ ဒီကောင်လေး ဦးနှောက်သိပ်မမှန်သလိုပဲ မဟုတ်လား?

အခန်း(78) ‌ ဒီကောင်လေး ဦးနှောက်သိပ်မမှန်သလိုပဲ မဟုတ်လား?

တွေးတောဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီးနောက် ချန်ချူ သတိတကြီးနဲ့ မြစ်ဝါမြစ်ခဲတံကို ခေါ် လိုက်သည်။
“ညီလေး ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ ?”

ပီရဲ ကြည့်ရတာ စိတ်အခြေအနေမဆိုးဘူး။
“ပီရဲ ရဲ့ စွမ်းရည်က ဘာများလဲ မသိဘူးခင်ဗျ ?”

မြစ်ဝါမြစ်ခဲတံက  ပြန်ဖြေလိုက်သည်။ “လူရိုက်တာလေ!”
အာ….ဒါ…..

သင် ခဲတံတစ်ချောင်းက ခဲတံလုပ်သင့်တဲ့အလုပ်ကို လုပ်ပါလား ?
ချန်ချူလဲ အပြစ်အပြောရဲဘူး၊ ဆက်ပြီးမေးလိုက်သည်။ “လူရိုက်တာကလွဲလို့ စာရေးတာတို့ ၊ ပုံဆွဲတာတို့…..”

“အဲတာက ဘာတွေလဲ?” မြစ်ဝါမြစ်ခဲတံက ပြောလိုက်သည်။ “လူရိုက်တာ ဘယ်လောက်ပျော်ဖို့ကောင်းလဲ , ဘယ်သူကို မကျေနပ်လဲ  , ရိုက်လိုက်ရင် ပြီးပြီလေ !”
အဲတော့ ချန်ချူလဲ ဘာပြောရမှန်းမသိတော့ဘူး။ ဒီတော့  မြစ်ဝါမြစ်ခဲတံက တိုက်ခိုက်ရေး လက်နက်ပေါ့?

မဟုတ်သေးပါဘူး။ သေချာပေါက် တခြားစွမ်းရည်ရှိဦးမယ်၊ ဒါပေမယ့် လောလော ဆယ်မြစ်ဝါမြစ်ခဲတံနဲ့ အဲလောက်မရင်းနှီးသေးတော့ အကူညီရဦးမှာလဲ မဟုတ်ဘူး။
“ပီရဲ , ဘာကိစ္စမှမရှိတော့ဘူး , သင်အနားယူလို့ရပြီ!”

မြစ်ဝါမြစ်ခဲတံလဲ အသံမထွက်တော့ဘူး။ချန်ချူ ပုခုံးနှစ်ဖက်တွန့်လိုက်သည်။အများကြီးမတွေးတော့ဘူး။ ပြီးနောက်သူ အတန်းခုနစ်ကို စာသင်ဖို့သွားလိုက်သည်။
ညနေဖက် သူသင်ရမှာက ပထဝီ၊ ချန်ချူ စာသင်တာနေတုန်းခဏပဲ ရှိသေးတယ် ပီရဲ အသံထွက်ပေါ်လာည်။ “နင့်အမေ… ဒီကောင်တွေက ဘာကောင်တွေလဲ ? ကြည့်ရတာ တစ်ကောင်မှ ထောင့်မကျိုးဘူး ၊ အရိုက်ခံချင်ပြီထင်တယ်?”

အတွေးခြင်းဖလှယ်တာဖြစ်တဲ့အတွက် ချန်ချူ သေချာပေါက်ကြားလိုက်တာပေါ့။ တော်သေးတာက ချန်ချူ ဗျာများခြင်းမရှိပဲ အတန်းခုနစ်က ကျောင်း သားတွေကို မေးကို အနည်းငယ်စဉ်းစားဖို့ပေးလိုက်ပြီးမှ အမြန်ဆုံး မေးလိုက်သည် “ပီရဲ , ဘာဖြစ်လို့လဲ ?”
“ဒီခွေးသူတောင်းစားတွေအဖွဲ့ကို ကြည့်နေရတာနဲ့ကို ဒေါသတွေထွက်နေပြီ !”