Smile With Your Teeth / Destiel

Bölüm 42

Then 

"Aptal."

"Salak!"

"Dean, Sam," dedi Castiel, "İkiniz de, kibar olun."

"Hey, o başlattı."

"Yalancı! Sen tamamen -!"

"Hey!" diye bağırdı Castiel. "Dean araba kullanırken ona bir şeyler fırlatmak yok! Evet, bu senin için de geçerli, pislik!"

"Az önce bana 'pislik' mı dedin?"

"Aman tanrım."

"Cas'e katılıyorum -Sen bir pisliksin, Dean. Ama - evet, Cas, 'pislik' oldukça zayıf bir tane."

"Ah- tanrım."

Now

Personel ve müdavimler tarafından mutlu bir şekilde karşılandıkları lokantada doyurucu bir yemeğin ardından Sam, bowling salonunda vakit geçirmelerini önerdi. Bir süredir yapmamışlardı bu yüzden Castiel bunda oldukça kötüydü. Sam'in üçte ikisini kazandığı üç tam oyundan sonra atari salonuna gittiler. 

Dean, hava hokeyi masasından Sam'i yenmekle ilgili bir sürü büyük konuşma yaptı. Castiel onların mücadelelerini hevesle izledi, mekaniği konusunda kafası karışmıştı. "Hiç oynamadım," dedi. "Annem böyle oyunlar oynadığımız için bizi hep azarlardı. Onlar mikroplu."

"Eğlencenin yarısı bu," diye ısrar etti Dean ancak mantıklı bir ses olan Sam tarafından yarıda kesildi. 

Genç Winchester, "Banyoda el dezenfektanı var," dedi. "Hey, bundan sonra kazananla oynamak ister misin?"

"Ah," dedi Castiel. "Bu kulağa hoş geliyor."

Özellikle kardeşler arasındaki yoğun maçları izledikten sonra oyunu anlamak inanılmaz derecede basitti. Sam sonunda disk sapını Castiel'e bıraktığında, Castiel'in hava hokeyinde bowlingde olduğundan çok daha iyi olduğu ortaya çıkmıştı. 

"Bu oyunu beğendim," dedi Dean'e, kendi kötü iradesinden sonra pak kaleye kaydığında hayal kırıklığı içinde homurdandı. "Sinirlenince çok tatlı oluyorsun,"

"Aaahhh işte bu benim işaretim," dedi Sam aniden. "Gidip bir sızıntı yapacağım. Hoşça kalın, arkadaşlar."

Dean derin bir nefes alarak diski tekrar ortada tuttu. "Ben- sinirli değilim."

"Pekala," diye düzeltti Castiel, "Nemsizce rekabet etmeye başladığında çok sevimli oluyorsun."

"Siktir -sen."

Castiel kalesine bir şut daha savuşturdu. "Hey, bu atari oyununda iyisin değil mi?"

"Ben -öyle olmam gerekiyor," dedi Dean, hiddetle masaya bakarak. 

"Bana pençe makinesinden pembe bir şey alabileceğini düşünüyor musun? Kız kardeşim son zamanlardan bu fırın satışına üzüldü. Yeni kek kalıpları ya da onun gibi bir şey istemekle ilgili. Her neyse, bence bu onu mutlu edebilir."

"Ah, neden olmasın anlamıyorum," dedi Dean. "Ya da -yani, tabii, bunu yapabilirim. Ayrıca bir zanaat dükkanına gidip onun pişirme şeyini de alabiliriz, sence de öyle değil mi?"

Castiel duraksadı ve şaşkınlıkla Dean'e baktı. "Sen- bunu yapar mısın?"

"Elbette," dedi Dean kolayca, hava hokeyi masasına sabitlenmiş haldeyken. "Ne tür kurabiye kalıpları istediğini biliyor musun?"

"Ben- şey, belki de bilmiyorum. Sanırım... ördekler veya penguenler tazında bir şeyler olabilir."

"O... uçamayan kuşlara karşı bir yakınlığı mı var?" diye sordu Dean merakla. Sonra, Castiel'in ekşi bakışına güldü. "Evet tabii. Ördekler veya penguenler tazında bir şeyler."

"Çok teşekkür ederim, Dean."

"Sözünü bile etme."

Disk masanın Castiel'in tarafında olan yerden kaydı. Dean hemen kolunu indirdi ve Castiel'e ters ters baktı. "Ne?"

"Dostum!" dedi Dean. "Bunu gördün! Kazanmama izin verme! Bu çok daha kötü!"

"Saymam doğruysa, 'kazanmana' izin vermem." diye ısrar etti Castiel. "Ben sadece- yardımcı olabileceğimi düşündüm. Mücadele ediyor gibi görünüyorsun." 

"Ah, seni lanet pislik," dedi Dean. "Bir rövanş istiyorum!"

"Daha ilk oyunu bile bitirmedik!"

"Yine de!" diye bağırdı Dean. "Rövanş!"

Hava hokeyi masası, Castiel kendine birkaç puan daha kazandıktan sonra kapandı. Dean masanın etrafından dolandı, Castiel'in para yuvasının bulunduğu tarafına gitti ve madeni paraları yerleştirmeye başladı. 

Dean mekanizmayla uğraşırken Castiel onu gülümseyerek izliyordu. Dean'in gözleri kırışmıştı, aklı bir oyunu kazanmaya ve kendini kanıtlamaya odaklanmıştı. Her zamanki gibi inatçıydı. O -çok şirin, diye düşündü Castiel. 

İlk kez değildi, bir hamle yapmak için can attığını fark etti. Yine de hiçbir zaman iyi bir zaman gibi hissetmemişti -bunu yönetebileceğini hiç düşünmemişti. Bilakis, her zaman önce Dean'in yapmasını beklemişti. 

Ama- istemişti. 

"Dean," dedi Castiel sessizce Dean'in son birkaç madeni parayı atmasını izleyerek. "Yapabilir miyim- hey, yapabilir miyim-?" 

"Evet, Cas?" diye sordu Dean.

Hokey masası kendini yeniden açtı, tahtanın üzerindeki minik noktalardan hava fışkırarak canlandı. Dean eğildi ve diski Castiel'in yanına düştüğü yerden aldı.

"Ben- bir şey deneyebilir miyim?" 

Dean mırıldandı. "Tabii," dedi diski tekrar tahtanın üzerine fırlatırken. "Nedir?"

Tüm cesaretini bütün bir ilişkiyi tanımlayacak tek eylemde toplayan Castiel, hokey topunu bıraktı ve elini Dean'e uzattı. Sadece belli belirsiz fark eden Dean, Castiel kendisine yaklaşırken çenesindeki eli fark edene kadar kıpırdamadı. 

Bir anlığına Dean'in gözleri büyüdüğünü gördü. Sonra Castiel'in her zamankinden daha yakın olan dudaklarına bakan Dean umutlu bir ifadeyle dudaklarını ıslattı. 

Aralarındaki mesafeyi kapatarak, hava hokeyi diskinin masasının üzerinde kendi kendine süzülerek Castiel'in kalesine düşmesinin sesiyle öpüştüler. 

***

Sonunda be, beklerken dizi baştan sona bir kez daha izlenirdi. kkhkuhk

*28.08.2023*