Ang kamatayan ay hindi nagbibigay sa akin ng takot, ngunit ang hindi ka na masilayan pagkatapos nito ay humihila sa akin sa pinakamalalim na lungkot.
Landas na minsan pinagtago,
mga kasiyahang walang bigo,
mga ala-ala na nagbibigay ng sigla't lukso,
hindi na muling maaalala pagkatapos sa kamatayan magupo.
Hindi galing sa takot sa kamatayan, kundi sa mga luha't ngiting hindi na muling masisilayan.
Mga kamay na hindi na muling mahahawakan,
mga labing hindi na muling mahahagkan,
at yakap na hindi na muling mapagsasaluhan.
Iyon ang nagbibigay sa akin ng labis na kalungkutan, ang katotohanang hindi ka na makakasama pagkatapos ng kamatayan.
YOU ARE READING
Only My Heart Knows
PoetryWithin this anthology lies a tapestry of verses penned by Jcena Mortiff, each intricately woven around diverse manifestations of love. These words ache to break the shackles of confinement, the very letters thirst for emancipation, all plucked from...
