Benim Vampir Sistemim [ÇEVİRİ]

Bölüm 1 - Sadece Eski Bir Kitap

Cilt 1 - Vampir Sistemi

Bölüm 1 - Sadece Eski Bir Kitap

"Aman dikkat Quinn! Ayağın takılıp da düşüp ölme sakın!" koridordan bir çocuk bağırdı.

Quinn okul koridorunda yürümeye devam etti. Alay konusu olmak onun için günlük bir olay haline gelmişti ama yine de her gün ilk gün olduğu kadar rahatsız ediyordu. Misilleme yapmaktan ise kendini alamıyordu.

Quinn durdu ve yüzünden aşağı kayan gözlüğünü yukarı itti. Yeni bir çifte ihtiyacı vardı ve sadece görüntüsünde çok yıpranmış oldukları söylenebilirdi. Kenarları bantla kaplıydı ve yüzüne tam olarak oturmuyordu bile.

Quinn daha sonra arkasını döndü ve hemen orta parmak gösterdi.

"Kaç parmağımı kaldırdığımı bile bilmediğine bahse girerim!"

Oğlan yumruğunu sıktı ve Quinn'e doğru koşmaya başladı.

"Seni seviye 1 şerefsiz! Bu dünyaya ait olmadığını ne zaman öğreneceksin?"

Oğlan daha sonra iki elini birleştirdi ve yeşil bir ışık topu oluşmaya başladı. Quinn'den sadece birkaç metre uzaktayken, çocuk ellerini ileri doğru attı ve avucundan yeşil bir ışık çıktı.

Quinn'in gidecek hiçbir yeri yoktu ve ışık huzmesi kaçamayacağı kadar hızlıydı. Tek yapabildiği dişlerini sıkmak ve acıya katlanmaktı. Işık Quinn'e çarptığında, bedeni havaya kaldırıldı ve koridor duvarına doğru uçmaya başladı.

"Neler oluyor?" yakındaki öğrencilerden biri söyledi. "Okulun son günü kavga mı ediyorlar?"

İnsanlar kargaşanın neyle ilgili olduğuyla ilgilenirken hemen dışarıda bir kalabalık oluştu. Kız öğrencilerden biri, öğrencinin güvenliğini kontrol etmek için duvarın hasarlı kısmına koştu.

Ortalık dağılmaya başladı ve Quinn'in hafif kıvırcık siyah saçları ortaya çıktı. Sonunda toz dağıldığında ve kız kim olduğunu görünce hemen geri çekildi. Ardından hiçbir şey olmamış gibi işine devam etti.

Kız öğrenci arkadaşlarının yanına döndüğünde Quinn, ona güldüklerini görebiliyordu.

"Ona yardım etmeye çalıştığına inanamıyorum."

"Kim olduğunu görmemiştim ki." Kız kızarmış yanaklarıyla karşılık verdi.

Bundan sonra Quinn ayağa kalktı ve yerden gözlüğünü aldı. Bir kez daha gözlüğün yanlardan biri düşmüştü.

"Yapma be. Yine mi..."

Quinn için okulun son günüydü ve bir kez olsun kimsenin onunla bir şey yapmaya kalkışmamasını umuyordu. Quinn bundan bıkmıştı ve bunu görmezden gelecek bir tip de değildi. Başlarını eğmeyi ve aşağılanmalara göz yummayı seçen insanlar görmüştü ve onların gördüğü muamele, kendi gördüğü muameleden çok daha kötüydü.

Quinn, diğer öğrenciler gibi okulda kalmaya zahmet etmedi. Yanından geçerken insanların birbirleriyle konuştuğunu gördü. Bazıları gülüyor, bazıları ise bunun birbirlerini bir daha son görüşü olduğunu düşünerek ağlıyordu ama Quinn bunların hiçbirinin parçası değildi ve parçası olmak da istemiyordu.

Quinn nihayet eve vardığında hemen işe koyuldu. Quinn, ancak bir tek kişilik yatak ve çalışma masası sığacak kadar alana sahip tek yatak odalı bir dairede yaşıyordu. Ayrıca duvarın bir parçası olan bir televizyon da vardı ama Quinn onu yalnızca arka plan sesi olarak kullanıyordu ve aslında hiçbir şey izlemiyordu.