To the utmost (#2)

parte quince

Tony's pov

Με το που φτάνω στο σπίτι μου έρχεται μήνυμα από την Περσεφόνη.

Δεν περίμενα να ζητήσει συγγνώμη για την συμπεριφορά της.

Στην οποία για να λέμε την αλήθεια δεν είχε άδικο.

Έγινα αδιάκριτος σε ένα λεπτό θέμα.

Φτάνω στο γραφείο του Apollo και μπαίνω χωρίς να χτυπήσω.

Με κοιτάει εξεταστικά και περιμένει τι θα πω.

-Πρέπει να αυξήσεις την ασφάλεια σου στο Nightmare.

Ήταν το μόνο που του είπα.

-Τι έγινε;

Ρωτάει με περιέργεια ενώ δεν έχει ξεκολλήσει τα μάτια του από τον υπολογιστή.

Αφού του εξηγώ το συμβάν έχει βγει έξω φρενών.

-Βέβαια με ανησυχεί και κάτι ακόμα.

Είπα προσπαθώντας να κρύψω κάθε ψήγμα ελπίδας που είχα για αυτήν την σκέψη.

-Ήταν εσκεμμένο το συμβάν της Περσεφόνης την είχαν στο μάτι, δεν είναι τυχαίο.

Ο Apollo το σκέφτεται λίγο και καταλήγει στο ίδιο συμπέρασμα.

Λες να έχει και η δική της οικογένεια σχέσεις με τον υπόκοσμο;

Λες να είναι από τον κόσμο μου;

Δεν θέλω να της κρύβομαι.

Δεν θέλω να ξέρει μόνο τον μισό Tony.

Σταματάω αυτές τις χωρίς  λόγο ελπιδοφόρες σκέψεις και προσπαθώ να συγκεντρωθώ σε αυτά που μου λέει ο Apollo.

~

Δεν την είδα καθόλου σήμερα στο σχολείο.

Της έστειλα μήνυμα αλλά δεν έχει απαντήσει ακόμα.

Δεν θέλω να ρωτήσω τον Άδη.

Δεν φαίνεται να νοιάζεται ιδιαίτερα για την αδερφή του.

Μαλακισμένο.

-Η αδερφή σου δεν ήρθε σήμερα;

Τελικά δεν άντεξα.

Τον ρώτησα.

Ας μάθω τουλάχιστον ότι είναι καλά.

Δεν έχω καλό προαίσθημα.

Με κοιτάει και δεν ξέρει τι να απαντήσει.

-Τις πρώτες ώρες είχε πει πως δεν θα ερχόταν.

Ναι αλλά τώρα είναι τελευταίες.

Προσπαθώ να μην το σκέφτομαι τόσο έντονα αλλά αποτυγχάνω παταγωδώς.