To the utmost (#2)

parte sesenta y cinco

Tony's pov

-Οι μέρες περνάνε Apollo πρέπει να κάνουμε κάτι.

Προσπάθησα να πιέσω τον αδερφό μου.

Είμαστε στο γραφείο του εγώ, αυτός και ο Alex.

-Καταλαβαίνεις πως δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει αυτό που μου ζητάς.

Απαντάει εξαγριωμένος ο αδερφός μου.

-Tony δεν ζητάς να πας ένα ταξίδι, ζητάς να μπεις στο στόμα του λύκου.

Συμπλήρωσε ο Alex.

-Ακούστε με και οι δυο σας. Αν με απαγάγει ο Suarez τότε θα νομίζει πως έχει το πάνω χέρι μαζί σου. Εσείς θα ξέρετε που βρίσκομαι μέσω του τσιπ και αφού φέρετε όλες τις δυνάμεις μας τον αποτελειώνουμε μια και καλή.

Εξήγησα για ακόμα μια φορά το σκεπτικό μου.

-Tony συγκεντρώσου.

Είπε ο ξάδερφος μου απεγνωσμένος.

-Στην Adria και στην Περσεφόνη τι θα πεις;
Δεν πρόκειται να το αντέξουν.

Είπε ακόμη έξαλλος ο Apollo.

Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα.

-Δεν χρειάζεται να το μάθουν μέχρι να μπει το σχέδιο σε λειτουργία.

Απάντησα ήρεμος.

-Δεν υπάρχει περίπτωση είπα.

Φώναξε ο Apollo.

-Apollo, κινδυνεύουμε όλοι όσο αυτός ο μπάσταρδος είναι εκεί έξω ελεύθερος και δεν θα αφήσω καμία απειλή να μας πλησιάσει όσο περνάει από το χέρι μου.

Φώναξα και εγώ με την σειρά μου.

-Μου λείπουν οι εποχές που ήσουν νιάνιαρο και δεν είχες άποψη για όλα αυτά τα σκατα.

Είπε εξαντλημένος ο Alex.

-Αφού μπορεί να λειτουργήσει.

Είπα ψιθυριστά.

-Δεν μπορώ να διακινδυνέψω να σε χάσω.

Ψιθύρισε και ο αδερφός μου.

-Τότε τι θα κάνουμε;

Ρωτάω απεγνωσμένος.

-Γιατί δεν χρησιμοποιούμε ως δόλωμα τον αδερφό του;

Ρωτάει ο Alex σε μια προσπάθεια να βρούμε λύση.

-Δεν θα πιάσει, είναι ικανός να σκοτώσει τα ίδια του τα παιδιά, λες να σταματήσει στον αδερφό του;

Ρωτάω εγώ ειρωνικά.

-Αν τον προκαλούσαμε;

Ρωτάει ο Apollo.