To the utmost (#2)

parte sesenta y tres

Tony's pov

-Ξανά!

Φώναξε ο Apollo σε όλη μου την ομάδα να επαναλάβει την άσκηση.

Κάνουμε προπόνηση εδώ και τρεις ώρες.

Και επειδή είμαστε όλοι μαζί.

Δηλαδή εγώ, ο Mario, ο Varian, η Περσεφόνη και ο Άδης.

Ανά τακτά χρονικά διαστήματα μας πιάνει παράκρουση.

Όποτε ο Apollo μας βάζει να κάνουμε την κάθε άσκηση ξανά και ξανά.

-Εδώ θα αφήσω τα κοκαλάκια μου!

Είπε δραματικά ο Varian έτοιμος να λιποθυμήσει.

Ώρες ώρες τον λυπάμαι τον καημένο.

Η προπόνηση είναι φανερά κάτι το οποίο δεν του αρέσει και το κάνει εξ αναγκασμού.

-Σκάστε γιατί αν μας ξανά ακούσει ο Apollo να μιλάμε θα μας γαμήσει.

Μουρμούρισε ο Άδης.

-Νιώθω τα πόδια μου να καίνε.

Παραπονέθηκε η Περσεφόνη.

-Από τώρα;

Ρώτησα πονηρά εγώ.

Όλοι έβγαλαν μια ανάσα αηδίας εκτός από την Περσεφόνη που μου γέλασε πονηρά.

-Αν το έλεγα εγώ αυτό στον Άδη θα έτρωγα ξύλο.

Μουρμούρισε ο Mario.

Και με αυτό παραλίγο να μας πιάσει όλους μαζί νευρικό.

Παραλίγο ευτυχώς.

-Τέλος για σήμερα.

Είπε έντονα ο Apollo ενώ δεν σταμάτησε να κοιτάει την παρέα μας.

-Υπάρχει θεός!

Φώναξε ο Varian.

-Armando, Alvarez, Suarez και οι δυο και Cortes μαζί μου.

Φώναξε ο Apollo για ακόμα μια φορά για σήμερα.

Ο Varian με το που άκουσε και το δικό του όνομα γούρλωσε τα μάτια του.

-Εγώ τι έκανα πάλι;

Είπε και μας κοίταξε όλους έναν έναν.

Η Περσεφόνη άρχισε να γελάει και ο Mario κούνησε αρνητικά το κεφάλι του.

-Και εσυ αν θυμάσαι καλά ανήκεις στην παρέα μας.

Είπα εγώ και άρχισα να προχωράω προς τον αδερφό μου.

Αφού φτάνουμε όλοι μας μπροστά του μας κοιτάει έναν έναν εξεταστικά και ξεφυσάει.

Ο Alex δίπλα του είναι στο ταμπλέτ του και σήκωσε το βλέμμα του μόνο μια φορά για να μας κοιτάξει.