To the utmost (#2)

parte cincuenta y uno

Tony's pov

Είμαστε όλοι μαζί συγκεντρωμένοι στο σαλόνι.

Εκτός από τον Άδη.

Τώρα που γύρισε ο πατέρας του δεν έχει την πολυτέλεια να λείπει χωρίς να τον αντιλαμβάνεται.

-Άρα θα χτυπήσουν σε 2 βδομάδες στην μάζωξη.

Είπε πιο πολύ στον εαυτό του ο Max.

Όσο και αν δεν θέλω να τον βλέπω ξέρω πως άλλο τόσο τον χρειαζόμαστε σαν σύμμαχο.

Δεν ειναι εύκολο να έχεις την Αμερική με το μέρος σου.

Ιδίως όταν είσαι μια ευρωπαϊκή χώρα.

-Ναι μέσω της Πορτογαλίας.

Επιβεβαίωσα εγώ.

-Πρέπει κάπως να τους πλήξουμε χωρίς να καταλάβουν ότι τους δημιουργούμε εμείς σαν Ισπανία το πρόβλημα.

Είπε ο Alex ο οποίος είχε στην αγκαλιά του την Mar.

-Μπορώ να κόψω την συνεργασία μου μαζί τους. Θα τους στοιχήσει.

Είπε ο Max χαλαρά ανάβοντας ένα τσιγάρο.

-Αυτό δεν θα πλήξει και την δίκη σου μαφία;

Τον ρώτησε φανερά απορημένος ο Apollo.

Του έγνεψε αρνητικά.

-Όχι, πριν από 3 χρόνια που είχε κλείσει η συμφωνία στην αρχή είχα μερικές επωφέλειες αλλά πλέον μου είναι άχρηστη δεν έχω κάποιο κέρδος.

Απάντησε αδιάφορος ο Max.

-Και αν η Πορτογαλία χάσει έναν δυνατό της σύμμαχο όπως η Αμερική, θα της κοπεί ο αέρας για μαλακίες στην μάζωξη, ίσα ίσα θα είναι και πολύ μετρημένα όλα.

Είπα εγώ εκφράζοντας δυνατά το σκεπτικό μου.

-Ακριβώς.

Συμφώνησε ο Max.

Μετά κάναμε  ήρεμη αλλαγή θέματος στην οποία μπορούν να συμμετέχουν και τα κορίτσια.

-Μπορώ να εκπαιδευτώ;

Ρώτησε η Περσεφόνη κοιτώντας κατευθείαν τον Apollo.

Το είχαμε συζητήσει χθες βράδυ.

Ήθελε να μπορεί να συμμετέχει και αυτή με κάποιον τρόπο.

Ποιος ήμουν εγώ για να της αρνηθώ;

-Για ποιον λόγο θες να εκπαιδευτείς;

Την ρωτάει ήρεμα ο Apollo ενώ η Adria στην αγκαλιά του την κοιτάει χαμογελαστή.

-Θέλω να μπορώ να συμμετέχω, να βοηθήσω.