To the utmost (#2)

parte veinticinco

Tony's pov

Έχουν περάσει 6 ημέρες και η Περσεφόνη αρχίζει να δείχνει καλύτερα.

Εξακολουθεί να έχει θέμα με τις μετακινήσεις εξαιτίας των πλευρών της.

Αλλά είναι σίγουρα καλύτερα.

-Tony πότε θα σηκωθώ φτάνει τόση ξάπλα.

Την κοιτάω και χασκογελάω.

-Περσεφόνη έχεις ακόμα μέλλον.

Με κοιτάει και στραβώνει τα μούτρα της.

-Θέλω να κάνω μπάνιο.

Την κοιτάω με σηκωμένο φρύδι.

-Χθες έκανες.

Της υπενθυμίζω.

Με κοιτάει πονηρά.

-Όχι τέτοιο μπάνιο.

Τώρα την κοιτάω σαν χαμένος.

Μπερδεύτηκα.

-Η Selini μου είπε ότι τα μικρά θα πάνε για μπάνιο στην πισίνα. Δεν ήξερα ότι είχατε πισίνα.

Αν την πιάσω την μικρή στα χέρια μου.

-Έχουμε αλλά θα πάμε όταν είσαι καλύτερα.

-Μα είμαι καλύτερα!

Φωνάζει αγανακτισμένη.

Την κοιτάω σοβαρά.

-Έλα βρε Tony σε παρακαλώ.

-Και που θα βρεις μαγιό;

Μου χαμογελάει απροκάλυπτα.

Ξέρει ότι μπορεί να με πείσει.

-Μου έφερε ένα χθες η Mar.

Προδοσία μέσα στο ίδιο μου το σπίτι.

Δεν απαντάω σε αυτό.

-Έλα σε παρακαλώ.

Με κοιτάει με puppy eyes.

Γιατί μου το κάνει αυτό;

-Ξέρεις ότι θα λείπουν οι μεγάλοι και θα πρέπει να προσέχουμε τα μικρά;

Πράγμα που ισχύει.

Οι μεγάλοι πήγαν εκδρομούλα και μας παράτησαν τα παιδιά τους να τα νταντεύουμε.

Μόνο μην γυρίσουν με επιπλέον μωρά.

Αν με καταλαβαίνετε.

-Δεν με πειράζει καθόλου αυτό, είμαι πολύ καλή babysitter.

Λέει και χαμογελάει.

-Υπόσχεσε ότι θα είσαι πολύ προσεχτική;

Κουνάει γρήγορα το κεφάλι της πάνω κάτω θετικά.