To the utmost (#2)

parte cuarenta y nueve

Mario's pov

Είμαστε μέσα στο βαν και περιμένουμε.

Για να βγούμε και να αρχίσει η οποία αναμέτρηση πρέπει πρώτα να πάνε να χαλάσουν την δουλειά.

Η οποία ευτυχώς ο Apollo σκέφτηκε να κάνει τράμπα.

Δηλαδή από εκεί που θα παραλαμβάναμε παράνομο φορτίο το γύρισε σε άλλη παραλαβή την ίδια ώρα στο ίδιο σημείο απλά σε μια άλλη νόμιμη συναλλαγή του.

Ο μπρο είναι παμπόνηρος.

Από αυτόν πήρε ο Tony το πιστεύω.

-Λέτε να είπε μαλακίες ο Scott στον Άδη;

Ρώτησε ο Alex βάζοντας ένα όπλο ακόμη στην στολή του.

Ναι είμασταν όλοι ντυμένοι με ειδικές στολές για τις αποστολές.

Μέχρι και η Περς φόρεσε στολή.

Παιδικη βέβαια γιατί στα μέτρα της άλλη δεν είχαμε.

Αλλά αυτό καλό είναι να μην το μάθει η μικρή κινητή φωτιά.

Όλο το βράδυ μιλούσαμε με τον Άδη σε μηνύματα.

Ο Scott μένει σπίτι τους και συμπεριφέρεται σαν σωματοφύλακας του πατέρα του.

Ακόμα δεν μπορώ να χωνέψω πως άφησα αυτό το αρχιδι να με ξεγελάσει και να τον θεωρήσω φίλο μας.

Ήταν καλός ηθοποιός δεν λέω.

Από εκεί που επικρατεί απόλυτη ησυχία μέσα σε ένα λεπτό ξέσπασε χαμός έξω.

-Τώρα!

Φώναξε ο Apollo και βγήκαμε έξω παίρνοντας θέσεις μάχης μαζί με όλη την ομάδα του Apollo και του Alex αφήνοντας πίσω στο βανάκι την Περσεφόνη και τον Varian.

Υπήρχε βροχή από σφαίρες.

Τα φορτία είχαν μείνει στην μέση και αρκετή από τους αντιπάλους έπρατταν επιπόλαια.

Πας να κανείς χαλάστρα, να κλέψεις φορτίο και επιτίθεσαι πρώτος;

Με μηδέν στρατηγική;

Ήταν τελειωμένη υπόθεση.

Χωριστήκαμε σε ομάδες και εγώ ήμουν με τον Alex.

Μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου έπεσε μπροστά μας ένα δακρυγόνο με αποτέλεσμα να μην βλέπουμε τίποτα.

Άρχισα να τρέχω για να ξεφύγω από την ομίχλη και τον καπνό ενώ ταυτόχρονα φώναζα το όνομα του Alex.

Δεν πήρα καμία απάντηση πίσω.

Θα έτρεξε από την άλλη κατεύθυνση γαμωτο.