To the utmost (#2)

parte veintinueve

Tony's pov

Φτάσαμε στο αεροδρόμιο και προχωράμε με το αμάξι στην ιδιωτική πτέρυγα.

-Εμ Tony νομίζω ότι περάσαμε την είσοδο του αεροδρομίου.

Είπε η Περσεφόνη διστακτικά.

Γελάω και της απαντάω.

-Το ξέρω ομορφιά μου.

Εξακολουθεί και με κοιτάει περίεργα.

-Δεν θα φύγουμε με κανονικό αεροπλάνο fresa.

Είπα και της χάιδεψα την μύτη.

Έχει τόσο όμορφη και γλυκιά μύτη.

Αχ δεν είμαι καλά.

-Και με τι θα φύγουμε με ελικόπτερο;

Την κοιτάω παραξενευμένος.

-Αν μου είχες πει ότι προτιμούσες ελικόπτερο θα το είχα κανονίσει.

Με κοιτάει με σηκωμένο φρύδι.

-Κόψε το δούλεμα και πες μου.

Απαίτησε.

-Μα δεν σε δουλεύω.

Προσπάθησα να δικαιολογηθώ.

Όντως δεν την δούλευα.

Αφού έχουμε και ελικόπτερα αν ήθελε έπρεπε να το ζητήσει μόνο.

Και τότε το αμάξι σταμάτησε μπροστά από το τζετ μας.

Κατεβήκαμε από το αμάξι και πέρασα το χέρι μου από την μέση της για να την οδηγήσω.

Όταν είδε το τζετ τα μάτια της γούρλωσαν.

-Tony αυτό νομίζω είναι ιδιωτικό.

Ψιθύρισε.

-Ναι είναι δεν το νομίζεις μόνο.

Είπα και της έδειξα τα σκαλιά του αεροπλάνου για να ανεβεί.

-Tony μου κανείς πλάκα;

Ρωτάει σοκαρισμένη.

-Καθόλου και μην αργείς γιατί δεν θελουμε να εκνευρίσουμε τον Todd με την αργοπορία μας.

Είπα και της έδωσα ώθηση για να ανεβεί τα σκαλοπάτια.

Αφού άρχισε να ανεβαίνει ρώτησε ήσυχα λες και δεν ήθελε να την ακούσει κάποιος.

-Ποιος είναι ο Todd;

Της χαμογέλασα.

-Ο πιλότος μας fresa.

Ξεροκατάπιε.

-Τον ξέρεις προσωπικά;

Ξανά γέλασα.

-Όσο να πεις.

Μπήκαμε μέσα στο αεροπλάνο όπου μας περίμεναν ο Todd και μια αεροσυνοδός που δεν ήξερα πως την λένε.