To the utmost (#2)

parte cincuenta y seis

Apollo's pov

-Πρέπει να πάμε και εμείς στο νοσοκομείο bebé.

Ακούω την Adria να μου λέει μέσα από την ασφυκτική αγκαλιά μου.

Ο Tony έφυγε με την Περσεφόνη πριν λίγο για το νοσοκομείο.

Η καημένη η κοπέλα έπαθε αμόκ μόλις έμαθε για τον αδερφό της.

Προσπάθησαν και η Adria και ο Tony να την ηρεμήσουν αλλά ήταν μάταιο.

-Θα πάμε princesa μου μην αγχώνεσαι, απλά θέλω να είμαι εδώ όσο κάνουν έλεγχο στο σπίτι οι άντρες για τυχόν μαλακίες.

Της απάντησα και άφησα ένα φιλί στο μέτωπο της.

Μου χαμογέλασε τόσο ζεστά που ζεστάθηκε όλο μου το σώμα.

Ποσό γαμημένα πολύ την αγαπάω αυτή την γυναίκα.

-Μπαμπά έφυγαν οι κακοί;

Ρώτησε ο Ares ο οποίος ήρθε τρέχοντας κοντά μας μόλις τους έφερε από δίπλα το σπίτι του ο Alex.

-Δεν ήταν όλοι κακοί μικρέ δολοφόνε.

Είπε γελώντας η Adria ενώ ταυτόχρονα έπαιρνε στην αγκαλιά της τον Axel από το καρότσι του.

Την κοίταξα με σηκωμένο φρύδι.

Προφανώς και όλοι ήταν κακοί.

Αλλά κλασικά η Adria θεωρεί πως όλο και κάποιος από όλους αυτούς θα έχει λίγο καλό μέσα του.

Είναι τόσο καλός άνθρωπος γαμώτο.

-Ναι μικρέ έφυγαν.

Είπα χαρούμενος και τον σήκωσα στην αγκαλιά μου.

Είναι τόσο ωραίο συναίσθημα.

Κοιτάω την Adria που κρατάει και αυτή αγκαλιά τον μικρό μας γιο και δεν μπορώ παρά να νιώθω ο πιο τυχερός άνθρωπος στον κόσμο.

-Πρέπει να πας για νάνι Ares.

Είπα γλυκά και τον φίλησα στο μάγουλο.

Κατσούφιασε και έδειξε με το μικρό χεράκι του κατευθείαν τον αδερφό του που ήταν στην αγκαλιά της μαμάς του.

-Ο Axel κοιμάται ήδη μικρέ, πάμε να τον αφήσουμε στο κρεβάτι του και να βολέψουμε κι σένα στο δικό του.

Του απάντησε η Adria και αυτός χαμογελαστός πήγε έπιασε το χέρι της και άρχισαν να προχωράνε μαζί μέσα στο σπίτι.

Δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από πάνω τους.

-Κανένα νέο για τον μικρό Suarez;

Άκουσα από πίσω μου την φωνή του Alex και γύρισα να τον κοιτάξω.

Καθόταν σε μια καρέκλα στο μεγάλο τραπέζι της αυλής και δεν έκανα τίποτα άλλο από το να τον μιμηθώ και να πάω να κάτσω σε μια καρέκλα δίπλα του.