FELEK

Kök Salmak

"Ömer bunun için bana küsemezsin!"

"Küserim." demişti koltukta kollarını önüne bağlamış, yüzü asık bir şekilde oturan Ömer.

"Küsemezsin!" diye inatla tekrar etmişti hemen yanında oturan Defne de.

"Küserim."

"Küsemezsin!" diyerek Defne'nin daha da ona yakınlaşmasıyla Ömer koltuğun ucunda oturduğundan her ne kadar yana kayamasa da kendisini yine de kaydırmaya çalışmıştı.

"Küserim Defne."

"Kü-se-mez-sin." diye heceleyerek konuştuğun da her hece de Ömer'in daha çok dibine girmişti Defne.

Bu sefer ise Ömer elini kaldırıp avuç içini Defne'nin tam yüzüne kapamış ve tutup onu geri ittirirken "Küserim." demişti.

"Küsersin."

"Küsmem."

"A-ha! İşte!" diye yerinde sevinçle zıplamıştı Defne. Ömer ise kolları önünde bağlı somurtmuş bir şekilde hala ona dik dik bakmaya devam ediyordu.

"Defne az önce de gittiğin gibi gider misin lütfen?"

"Gitmem." demişti Defne omuzlarını silkerek ve Ömer'e doğru sokulup göğsüne uzanmıştı.

"Ya git git, az önce ne güzel sevişecektik, 'Ayy Ömer yaralısııııın!' dedin gittin sırnaşma şimdi de. Hevesimi kaçırdın."

"Ama Ömeeeer! Ben seni düşünüyoruuum! Yaralısın!" diye kafasını hafifçe kaldırıp nazlanarak konuşmuştu Defne.

"Yarama sıçayım bir iyileşemedi gitti o da."

"Çok ayıp."

"Küsüm ben sana hâlâ."

Defne bu sefer yattığı yerden doğrulup alnını Ömer'in alnına dayayıp arada sürterek "Bana bak oğlum küsemezsin bana duydun mu? Yasaklıyorum bana küsmeni. Delirtme beni." diye meydan okuyarak konuşmuştu. Ömer ise en sonunda onun bu haline gülmüştü.

"Ha şöyle yaa!" demişti Defne de geri çekilirken. "Akıllı ol alırım aklını."

"Ya aldın zaten akıl mı kaldı kırk saattir nerde."

"Ay tamam söz sen iyileşince doya doya sevişiriz Ömer ne büyüttün!" derken Ömer'in yanına geri uzanmış ve tekrar göğsüne doğru yatmıştı. Küslüğü biten Ömer de bu sefer onu belinden doğru kavrayıp daha da kendisine çekmişti.

"Ayların birikmişliği var."

"Tamam Ömer." diye gülmüştü Defne.

"Zaten o partinin acısını da çıkartmamız lazım. Aklıma geldikçe kötü oluyorum."

"Ne?"

"Hiç."

Birkaç saniyeliğine sessizlik olduktan sonra Defne ufak bir aydınlanma yaşayıp "Aaaa!" demişti.

"Sen o yüzdeeeen!"

"Bunu şu an anlamış olamazsın cidden."

"Oy kıyamam ben sana." diyerek kafasını kaldırıp Ömer'in yanağına bir öpücük kondurmuştu.

"Az önce kıydın ama."

"Kapattık sanıyordum o konuyu?"

"O biraz zor." 

Birbirlerine daha da sıkı sarılıp uzun bir sessizliğe bürünmüşlerdi bu sefer. Ömer usul usul Defne'nin belinden yukarı omzuna doğru aşağı yukarı doğru parmaklarını gezdiriyor arada da saçlarına belli belirsiz öpücükler konduruyordu. Defne ise Ömer'in alçalıp kalkan göğsünün üstünde yerleştirdiği elini gezdiriyordu.