Cherry Blossom×Taekook

-2.0-

"Lütfen aşkım, hadi. Bunu da al başka vermeyeceğim söz."

Kaşıktaki çorbayı içip geri yaslandığında gülümseyip kaseyi komodine bıraktım ve saçlarını okşadım biraz. Tavuk suyuna çorba yapmıştık Bay Kim ile beraber, Taehyung başta mırın kırın etse de biraz içirebilmeyi başarmıştım. 

"Miden bulanıyor mu hala? İlacını vereyim mi?"

Olumsuz anlamda kafasını salladığında ellerimi tutup minik bir öpücük bıraktı üzerlerine. Yanına çektiğinde hafifçe uzandım, kafasını boynuma saklamıştı.

"Kaç gündür benimlesin, okula da gitmiyorsun."

"Evet, çünkü minik tüy yumağım herkesten daha önemli."

Kıvırcık saçlarını karıştırıp elmacık yanağına sesli bir öpücük bıraktım. Şımarıp kollarıma sokulmuştu. Biz orada zaman geçirirken Bay Kim içeri girip hafifçe gülümsemişti.

"İlaç zamanı, çorbanı içtin mi bebeğim?"

"İçtim baba, zorla da olsa."

"İyi yapıyor, ben kıyamıyorum sana, zararına da olsa. O da sevse de iyiliğini düşünüyor."

Kaşıyla beni gösterdiğinde hafifçe gülümsedim ve komodindeki minik sürahiden su doldurup bebeğime verdim. İlaçlarını yutup tekrar arkasına yaslandığında ateşini kontrol ettim, tamamen düşmüştü artık.

"Son kez doktor kontrol etsin, ne zaman okula gidebileceğini söylesin."

Telefonumu alıp ayaklandığımda Bay Kim de benimle birlikte kalkmıştı, kapının önünde konuşup tekrar içeri girecekken kolumdan tuttu.

"Jeongguk, gerçekten çok minnettarım her şey için. Doktor çok sık geldi, ücretini öd-.."

"Bay Kim, bunları söylemeyin. Konuşmaya bile değmez. Taehyung için yapabileceğim şeylerin bir sınırı yok, üstelik doktoru ben çağırdım. Ayrıca içiniz çok rahat olsun, ailemin sahip olduğu servet yasa dışı işlerden değil, babamın lojistik işinden geliyor."

"Bunu hiç düşünmemiştim bile."

Karşılıklı gülüşüp ellerimi önümde bağladım gülümseye devam ettim.

"Gerçekten sorun etmeyin bunları. Hem, Taehyung onun için harcama yapmama izin vermiyor, bırakın da böyle yapayım."

Küçük bir kahkaha attı ve kafasını salladı. Bir haftadır onlarlaydım, evlerine çöreklenmişim gibi hissetmiştim bir ara ama Bay ve Bayan Kim bana kızıp öyle hissetmemin gereksiz olduğunu söylemişlerdi. Elimden geldiğince yardımcı olmuştum onlara. Geçen yarım saatin ardından doktor gelmişti ve bebeğimi son kez kontrol etti.

"Öksürün lütfen, bir kere daha, tamamdır, ilaçlara üç gün daha devam edelim. Yarın okula dönebilir, dikkatli olmaya devam etmek kaydıyla ama."

Taehyung heyecanla kafasını salladığında gerçekten sıkıldığını anlamıştım, doktor bana ve Bay Kim'e ufak bir selam verip çıktığında Taehyung minicik bir kıkırtı bıraktı ortaya.

"Sonunda, hyunglarımı özledim ben. İzin vermediniz de gelsinler."

"Hoseok'un minicik kardeşi var oğluşum, hasta olursa Jiwoo'da kapar. Yoongi'nin de bünyesi çok zayıf."

Herkese karşı gerçekten baba gibiydi, arkadaşlarıyla aralarının bu kadar iyi olmasın şaşırmamak gerekiyordu. 

"O zaman hadi Jeongguk, şimdi de bize yemek zamanı. Bu bebek de otursun burada, çatlasın sıkıntıdan."

...

Taehyung ile birlikte salona inmiştik. Bebeğim telefonuyla ilgilenirken ben de dalmış bir şekilde saçlarıyla oynuyordum. Bay Kim ise koltuğuna oturmuş, önüne çektiği masanın üzerine yaslanmış bir şekilde bulmaca çözüyordu.