ម៉ោងសម្រាកថ្ងៃត្រង់ ជុងហ្គុក ទូរស័ព្ទអោយគេថា នាយទៅពិនិត្យឥវ៉ាន់មិនបានមកញាំបាយថ្ងៃជាមួយទេអោយគេទៅញាំបាយជាមួយប៉ាម៉ាក់ក្មេករបស់គេតែម្តងទៅ ដូចចិត្តនាយ ថេហ្យុង បានទៅញាំបាយជាមួយប៉ាម៉ាក់ក្មេករបស់គេ គេមិនមានភាពភ័យខ្លាចចំពោះពួកគេទេ សម្រាប់គេពួកគាត់ជាអ្នកដែលស្គាល់គ្នាមកយូរហើយ គេក៏អាចបង្កើតទម្លាប់ស្និទ្ធស្នាលជាមួយគ្រួសាររបស់នាយដែរ ។
ដោយសារគេទៅញាំអីម៉ោងបុគ្គលិកសម្រាកទើប វ៉ូហាន មកមិនជួបគេនៅទីនេះ តែរសៀលបន្តិច ជុងហ្គុក បានមកដល់តែមកជាមួយ លី ស៊ូមី ឃើញបែបនេះ មនុស្សកំពុងអារម្មណ៍មិនល្អតាំងពីព្រឹកមកផងក៏ឆេះភ្លាម ។
"សួស្តី!!" មកដល់ ស៊ូមី ដែលជាអ្នកចូលមកនិយាយជាមួយគេមុន ជុងហ្គុក ដើរហួសទៅក្រោយបាត់ហើយដើម្បីលាដៃ មុននេះពួកគេជួបគ្នានៅឃ្លាំងស្តុក ទំនិញ នាងថាឡានដាក់លាងទើបសុំនាយមកជាមួយហើយប្រាប់ថាមកអង្គុយចាំទីនេះវិញ ។
"ត្រូវការញាំអីដែរ?"
"Strawberry soda"
"សូមចាំបន្តិច"
"ហេតុអីមកឈរលក់បែបនេះ?"
"ព្រោះមិនចង់ទំនេរទៅរំខានអ្នកមិនសមនិងរំខាន" ថេហ្យុង ឆ្លើយមុខស្មើព្រោះតែគេកំពុងអារម្មណ៍មិនល្អ ណាមួយគេមិនចូលចិត្តនាង ។
"មិនមែនប្រចណ្ឌទេណា? ខ្ញុំប្រាប់ហើយថាតែងតែទៅណាមកណាជាមួយគ្នាតែរហូត ពួកយើងជាមិត្តទេ"
"ចុះមកនិយាយដដែលៗធ្វើអីដែរ? ឬនាងមិនគិតថា ពាក្យសម្តីរបស់នាងអាចធ្វើអោយគ្រួសារគេមានអារម្មណ៍មិនល្អដែលទេ?"
"មិនដល់ថ្នាក់ហ្នឹងទេដឹង?"
"របស់នាងបានហើយ" ថេហ្យុង គ្រាន់តែយកវាអោយដល់ដៃនាងហើយ បែរខ្លួនដោះអាវអៀមចេញទាំងមុខស្មើ តើហេតុអីថ្ងៃនេះជួបតែមនុស្សរំខានផ្លូវចិត្តយ៉ាងអញ្ចឹង?
"អាធ្យាស្រ័យផងអ្នកនាង លី!" បុគ្គលិកដែលនៅមើល ថេហ្យុង និយាយគួរសមដាក់នាង ស៊ូមី គ្រាន់តែញញឹមហើយក៏ដើរទៅអង្គុយម្នាក់ឯង ។
ថេហ្យុង ដើរចេញទាំងមុខក្រញ៉ួវចំពេលដែល ជុងហ្គុក មកវិញល្មម ។
