bu gay nereden çıktı (Bxb) (Texting)

83

"Amca-

"Silah ile ne yapmayı düşünüyorsun?"

"Amca-

"Bu şekilde haledemezsin"

"Ne nasıl halletmemi bekliyorsun amca ne yapayım babama gidip gene kölesimi olayım ne olayım?"

Bağırışım üzerine  yengem ve Hayri hızlıca odaya girdi.

Elimdeki silahı aldım ve çantamın içine geri koydum.

Yengem sessizdi ama Hayri sinirlw üstüme yürüdü.

"Sakın düşündüğüm o şeyi yapma"

Sinirden güldüm ve.

"Ulan babamı öldürecek olmamın ne kadar normal olduğunu kavrayamıyor sunuz demi? O adam bana neler çektirdi ulan. Benim onu öldürecek olmam çokta normal ANLADINIZ MI?"

nefeslerim hızlandı ve gözlerimi kapatarak gülmeye başladım.

"Ne bekliyorsunuz ki ha! ne bekliyorsunuz? Ne yapayım babamın dizine yatıp gel baba beni daha çok döv bana daha çok işkence mi yap diyeyim. Ulan polise gitsem sadece onun hapse girmesi ile iş çözülmüyor anladınız mı tanımadığım o kadar fazla insan beni öldürmek isteyecek ki ne yapmamı bekliyorsunuz başka? hayatım boyunca sevdiklerime bir şey olacak korkusu ile mi yaşayım. Eğer onu öldürürsem o pislik aşiretin başında ben olacağım işte o zaman bana kimse elini bile süremiyecek. "

Gülerek başımı iki yana salladım.

"Eğer öldürme işini Ankara'ya gelmeden yapsaydım sizinle rahatça hayatımı yasaya bilirdim. Ne aptalım ama!"

Yere doğru bakarak konuşuyordum.

"Ve Ferhat ile de gayet mutlu olurdum. Belki belki herkes severdi bu sefer beni. Aşiretin başında olsaydım kabul etseydim babam gibi olmayı seçseydim, belki babam bile beni severdi."

Gözümden yere bir kaç damla yaş düşerken başımın döndüğünü hissettim.

"Yaşananlar canımı çok yaktı. Ben de insanım diyemedim biliyor musunuz? Ailemin aile olmaması. Annemi babamı özlemek bile iğrenmeme sebep olurken nasıl iyi olmamı beklersiniz ki.?"

Yuktundum ve yere çöktüm.

"Annem, babam bunları bana yaparken hep sessiz kaldı. Neden peki ? Ha ! Ben senin oğlunum BE OĞLUNUM ŞU KADARCIK DEĞERİM BİLE YOK MUYDU?"

Gözlerimden akan yaşlar ve yüzümdeki saçma gülümseme ile kafamı kaldırdım.

"İyi değilim hiçte olmadım. Ve şimdi siz hiç biriniz bana karışmayacaksınız bende gidip o herifi öldüreceğim"

Ortamda sessizlik hâkimdi. Yavaşca ayağa kalktım çantayı aldım ve amcamı ittirerek geçtim hiç biri bir şey söylemiyordu. Hayri kolumu tutsa da sertçe çektim. Melih omzundan tutacakken "sakın !"dedim sınırlı bir sesle. Geri çekildi. kapının önüne geldim ve arkama bakmadan konuştum.

"Eğer onu öldürürsem mutlu bir aile oluruz. Öldüremezsem artık kendi sonunu ellerimle hazırlamış olurum"

Kapıyı örtüp çıktım ve yürümeye başladım.

Telefonu açtım ve.

Çalmaya başladı...

(Yamaç aranıyor..)

.......

Çok uzun bir ara oldu yeniden.

Kısa oldu ama bir daha ki bölüm uzun soluklu olacak.

Kendi hayatımın koşturmasından buraya bölüm atmayı bırak, yazmakta zorlandım. Umarım bundan sonra hafta da iki bölüm atmayı deneyeceğim.

Seviliyorsunuz sevgili okurlarım.

Yorumlarınız benim için çok değerli oylama yapmayı da unutmayın. Öpüldünüz..🤍🧡🧡