bu gay nereden çıktı (Bxb) (Texting)

27

Kafamı duvara yaslayarak yere doğru çömeldim.

"Ben...... Ben......"

Diyebildim. Titreyen ellerim yeni yeni acımaya başlamıştı. Başımı tutum ve derince nefesler alıp bıraktım.

Ferhat eğilip kolumdan tuttu.

"Kalk" dedi.

Denesem de yapamadım. Şoka girmiş gibiydim. Ne yapmıştım ben.

Bana benze...Bana benze

Babamım sesi kulaklarımda yankılanırken "sus. Sus " diye kendi kafama vurmaya başladım.

Ferhat " azad ne yapıyorsun" diye kolumu tuttu.

"Gitmiyor sesi. Yankılanıyor"

Dedim. Ne söylediğimi bende bilmiyordum.

"Azad korkutma beni"

Ben ben. Ona benzedim.

Hayır bu olmuş olamazdı. Hayır... hayır. İstemiyordum. O olmak.

Ferhat beni kucağına alırken ağlamaya başlamıştım beni eve sokup salondaki koltuklardan birine bıraktı.

Bacaklarımı kendime çekerek yatmaya başladım.

Babamın gülen suratı gözümün önünden gitmez iken. Gözlerimi sıkıca kapatıp açtım.

Ferhat elinde ilk yardım çantası ile geldiğinde ona döndüm.

"Kalk ellini sarayım"

Dediğini yapıp doğruldum. Aslında bedenim verilen emire direkt uymaya programlanmış gibi davranıyordu.

Ellerimi uzattım kan içindeydiler. Aynı zamanda bir çalar saat gibi titriyorlardı.

Ferhat yüzüme bakarken ben ellerime bakıp bayılmış bedeni düşünüyordum. O hale ben getirmiştim. Gerçekten ben mi yapmıştım.

Dalıp gitiğim sırada Ferhat'ın bana seslendiğini fark edip gözlerine baktım.

Bana soran gözlerle bakıyordu. Ve gördüğüm şey acıma duygusuydu.

"Bana şöyle bakma Ferhat"

Kendime gelmeye başlamıştım yaptığım şeyin farkına varmaya başlamıştım.

Elini bir anda yüzüme koyunca kafamı geri çektim.

"Ne yapıyorsun"

Ferhat yine elini yüzüme koydu.

"Bembeyaz olmuşsun." Dedi.

"Ferhat cidden bana şöyle bakma"

Diye elimi yüzümde duran elinin üstüne koydum. İndirmeye çalışsamda yine güçsüzleşmiş gibiydim.

Oflayarak kafamı onun eline bıraktım. Yorulmuştum.

"Senin nasıl biri olduğunu çözemiyorum" dedi gözlerim kapalıyken. "Bende" dedim.

Sonrasında ellerimi sarmaya başladı.

Sadece ona boş boş baktım. Hiç bir şey düşünmek istemiyordum.

Yorulmuştum. Hemde çok. Artık dayanamıyorum. Yaşadıklarımı kaldırabildim sanmıştım. Olmamış demek ki. Becerememişim.

Unutamamışım.

Beynime kazınmış sesi. Yankılanıyor sürekli, aklıma yüzü geliyor. Gülüyor bana oradan. Bir kanadı kırık yavru kuş gibi. Kandımın kırık olduğunu unutarak uçmaya çalıştım.

Beceremedim, haledemedim.

İlaçları içemem gerekmiyor diye düşünmüştum. Ama yanılmışım.

Kalbimin üstünde büyük bir acı var. Ruhumda beli ki büyük bir sancı var. Büyüdüm zannettim ama belli ki sığınacak birine ihtiyacım var.