KÜL KOKAN HAYALLER

ZEYNEP YAKUT

Madrigal- Anı
Duman- Kolay değildir
Duman- Gönül İster

...

2 Haziran 2023, Ankara.

İnsan hayatının her anında farklı heyecanlar, güzel insanlar biriktirerek yaşarmış. Bunun yanı sıra daha farklı kötülükler ve huzursuz insanlar ile de ihtilat etmek durumunda kalmıştık elbet ancak ben güzel olanlara odaklanmak taraftarıydım.

Aynı şimdi olduğu gibi. Yine farklı bir heyecanı yaşıyordum. Ayas ile birlikte lojmanda kalacaktık evlenince. Üstelik Ezgi ve Behit'in evine çok yakındık. Şimdi ise Ayas, ben, Kuntay, Kor ve Deva alışverişteydik.

Bizim evimiz için alışveriş yapıyorduk. Kuntay burada ne işi olduğunu sorguluyor, Kor, her "Evimiz için." lafını kullandığımızda kalp krizi geçireceğini söylüyor, Deva onunla uğraşıyordu. Ben ve Ayas ise çok farklı bir kafadaydık.

"Ayas bunu da alalım mı?" Heyecanla elimde duran tabloyu gösterdiğimde duraksadı.

"Yavrum evimize zaten bir sürü tablo aldık, bu tavuk yolmuşlarda onunla resim yapmışlar gibi duran tabloya ihtiyacımız var mı cidden?"

"Deva, bak, yine evimiz dedi." Kor eliyle yüzüne yelpaze yaptı. "Biz niye geldik buraya? Gerçekten bu sefer kalp krizi geçiririm."

Güldü Deva. "Tuğrul babam, yanlarında olun yardımcı olursunuz, dedi ya hani ondan buradayız sevgilim."

"Eda," Kuntay elinde kuş bibloları ile geldi yanımıza. "Bunlarda çok güzel bak pembe pembe."

"Kuntay aynısından aldım zaten." Dedim şaşkınca.

"Pardon ben Yasemin ile mesajlaşmaktan odaklanmadım galiba." Bibloları inceleyerek tekrar arka tarafaki raflara gidince Ayas gülerek başını iki yana salladı.

"Bununda son zamanlarda aklı bir karış havada." Diye homurdandı. "En son gittiğimiz görevde vuruluyordu az kalsın. Evren kurtardı. Yasemin fark etmedi Allah'tan, güzelce paylardı bunu."

Güldü Kor. "Kafasında saç bırakmazdı."

"Hayal ettim de komik olurdu." Derken güldü Deva. Ardından elindeki listeye baktı. "Mutfak kısmı kaldı sadece. Yatak odasında da yatak kaldı sadece. Sonra bitiyor."

"İlk evi aradan çıkarmak çok iyi fikirdi cidden," dedim kafamı Ayas'ın omzuna yaslarken. "Ne yorucu işmiş bu ya?"

"Sen bir de Selvi anne ile çeyiz alışverişine çıkınca göreceksin gününü," derken ortama dahil oldu Kuntay. "Daha geçen oturmuş Piyale'ye liste yapıyordu."

"Bensiz çeyiz alışverişi yapsalar nasıl olur acaba?" Gözlerim Deva'ya döndü. "Benim yerime sen git bence. Alıştırma olur sana da."

"Yok artık." Dedi Deva gülerek. "Bizim daha bir beş senemiz var."

"Ne ne ne ne?" Kor gözlerini irice açtığında Ayas kahkaha attı. "5 az değil mi yavrum, 15 yap sen onu. Beni kefene sarar gömeriz falan anca."

"Kor şöyle konuşmasana!" Dedi Deva öfkeyle. Kulağını tuttup ardından dişine vurdu. "Kıracağım kafanı şimdi!"

"Aşkım, bebeğim, güzelim, canımın içi 5 sene nedir Allah aşkına? Bir de, iki de ama 5 nedir ya?"

"Asıl bir ne?" Dedi hızla Deva. "Ben daha küçüğüm."

"Küçülde cebime gir," dedi Kuntay gülerek. "Valla Ayas evlensin ondan sonra sıra benim, bunu bir belirtmek isterim."

"Yasemin buna baya bir güldü yalnız."  Dedi Kor göz devirerek.