Secret Amour -HyunLix-

1.6

Babamla eve geldiğimiz anda beni kolumdan tutup odama fırlatmıştı adeta. bunları neden yaptığı çok açıktı. Hyunjin'in sözlerinden sonra normal olarak sinirlenmiş ve apar topar eve gitmeyi istemişti. Ben bunun sonunun ne olacağını çok iyi bir şekilde biliyordum. Dövecekti, bağıracaktı, sövecekti ve beni odama kilitleyip 1 hafta boyunca çıkmama cezası verecekti.

Daha önce bu cezaları almıştım. Mesela okulda aldığım düşük notlar yüzünden, ortaokul 1. Sınıfta bir kızdan hoşlandığım için, okulda biri ile küçük laf dalaşına girdiğim için. Bu sorun değildi. Artık yaptıkları canımı yakmıyordu.

"Seni küçük sürtük..."

Ses etmedim, susmam gerekirdi. Ne de olsa asla ama asla onu kendime inandıramazdım. Kafasına bir şey koydu ise sonuna kadar ona inanırdı.

"Bir erkek ile...! Sevgili olmakta ne demek?"

Annem hızlıca odama girmişti.

"Ne oluyor?"

"Çık çabuk!"

"Ne oluyor dedim!"

"Senin bu piç oğlun! Bir erkek ile sevgili."

"Ne!?"

Annemin gözleri beni buldu. Dolu gözlerimi ona çevirip kafamı yavaşça olumsuz anlamda salladım.

"Hayatım saçmalama, Felix böyle bir şey yapmaz."

"Hyunjin'de mi yalan söylüyor! İkisi kim bilir ne günahlar yaptılar."

"Baba... Hiçbir şey yapmadım."

"Felix kes sesini! Sende çık!"

Annem son kez bana iğrenir şekilde bakmış ve odadan çıkmıştı. İşte şimdi... Şimdi bu benim ölüm günüm olacaktı. Babam beni buradan asla sağ çıkarmazdı.

"Demek... Bir erkek ile sevgilisin hm? Tanrı'nın cezalarını düşünmüyor musun sen?"

"Baba, yapmadığım şey için beni suçlama."

"Felix senin bu aptallıklarını ne ben çekmek zorundayım ne de çevrendeki insanlar!"

Sessiz kaldım. Daha fazla konuşamadım. Çünkü şu anda konuşursam bedenime verilen zararlar hep daha fazla oluyordu.

"Nankörsün."

Bir tane yumruğu ağzımın ortasına atınca şimdi gerçeklik beni bulmuş ve babamın bu yumruğundan daha sert bir şekilde suratıma yapışarak kendi gücünü bana göstermişti. Anında dengemi kaybedip yere düştüm. Zaten bedenim bunun sonunu biliyordu bu yüzden kendisini salmıştı.

Babam üstüme çıkıp bir yumruk daha atmıştı. Artık acılara karşı algılarım kapanmıştı. Gözlerimi sımsıkı kapatıp ardı ardına gelen tüm yumruklara ev sahipliği yaptım. Yüzümün uyuştuğunu hissediyordum. Ayrıca sıcak bir sıvının da süzülerek boynuma düştüğünü.

"Eğer sende böylesine aptal olursan ne olur sanıyorsun!? Tüm dünya böyle aptallar ile doluyken, benim çocuğum nasıl aptal olabilir!?"

Gözlerimi açıp ona bakmak istediğimde boğazıma yapışmış ve sıkı bir şekilde nefesimi kesmeye çalışmıştı. Boğazımda olan baskı yüzünden ne yutkunabiliyor, ne de nefes alabiliyordum. Öyle bir baskı vardı ki birazdan öleceğimi düşünmeye başladım.

"Senin gibi çocuğum olmaz olsaydı. Neyini eksik bıraktık?"

Eline vurmaya, çırpınmaya başladım ama o boğazımdan tutup beni daha da arkaya bastırdı.

"Aldığın nefesleri hak etmiyorsun."

Yüzüme tükürmesi ile dona kaldım. Bu kadar mı nefret etmişti benden? Hem de yapmadığım bir şey yüzünden. Boğazımda ki baskı gitsede ben hâlâ nefes alamaz olmuştum. Derin derin nefes almaya çalışsamda olmuyordu.