Secret Amour -HyunLix-

3.4

Ameliyathanenin önünde öylece bekliyordum. O kadar korkuyordum ki... Ona bir şey olmasını istemiyordum.

En sonunda beklediğim doktor çıktı ve yüzündeki maskesini çıkarttı.

"Doktor bey, nasıl? İyi olacak mı o?"

Gözlerim dolu doluydu. Tanrı'ya o kadar dua etmiştim ki.

"Üzgünüm Felix bey, ancak bay Han hayatını kaybetti..."

Kulaklarım çınlamaya başlamıştı.

"Hayır..."

"Ölüm saati 7.48 öğleden sonra."

Öylece bakıyordum. Nefesim kesiliyordu.

"Hayır! Lütfen! Ölmüş olamaz! Bırakmayacatı beni! Ailesiydim onun!"

İçeriye girmeye çalıştığım sıra doktor beni tutmuştu.

"Jisung uyan! Jisung yalvarırım! Affettim seni gerçekten!"

Bağırarak ağlamaya başlamıştım.

"Yalvarırım arkadaşımı geri döndürün... Lütfen!"

"Felix bey sakin kalın ne olursunuz..."

"Jisung!!"

Yere çöküp bağırmaya başladım. Beni bırakmış olamazdı.

"Jisung! Yalvarırım geri dön... Affettim ben seni..."

Nefesim kesilse bile derin derin nefes almaya çalışıyordum.

"Ne olursunuz... Sung'umu geri verin bana...! Yemin ederim terk etmeyeceğim!"

Doktor beni kaldırıp bekleme koltuklarına oturtmuştu.

★

Tüm gecem hastanede geçmişti. Son kez Jisung'u görmek için morga iniyorduk. Uykusuzdum, bir gram uyku girmemişti gözüme.

"Ailesine haber verildi."

"Dün gece neden verilmedi?"

"Telefonu açan olmadı."

Kafamı salladım ve kapının önünde dedim bir nefes aldım. Doktor ile birlikte içeriye girmiştik. Ortada duran masada yatan üstü beyaz bir çarşafla örtülü arkadaşımı gördüm.

Doktor yavaşça yaklaştı ve üzerindeki çarşafı sadece yüzü gözükecek şekilde açtı. Bembeyaz teni, kurumuş dudakları, kapalı gözlerini görmem ile hıçkırdım.

"Bırakmayacaktık birbirimizi..."

Elini tutup buz gibi olan tenini ısıtmaya çalıştım.

"Üşüyor musun? Çok soğuk değil mi burası...?"

Ona sarıldım ve ağlamaya başladım.

"Tenin buz gibi..."

"Bay Felix lütfen çok temasta bulunmayın."

"Son kez..."

"Pekala."

Yavaşça yanağını öpüp çekildim.

"Merak etme Jisung... Seni affettim. Sende beni affet olur mu?"

O sırada kapı kırılcasına açıldı.