Secret Amour -HyunLix-

3.7

Zihnim bulanıktı. Hemde çok bulanıktı.

"Felix, seni yatıralım ve eve gidelim."

"Sorun yok iyiyim ben."

"Gel hadi."

"Cidden iyiyim, zihnim açık."

"Olmaz böyle."

"Olur olur, sizde polise dikkat edin."

"Ederiz sen odana git hadi."

"Sorun yok, iyiyim."

Chan bir süre beni süzmüştü.

"Peki, tamam."

Eşyalarını alıp kapıya yönelince elimi salladım.

"Sizi seviyorum! Sizde bırakıp gitmeyin olur mu?!"

"Seni bırakmayacağız Felix!"

Güldüm.

"Umarım!"

İkili evden çıkınca boş boş etrafa bakmaya başladım. Jisung ve benim, Chan, Jeongin ile benim fotoğraflarım asılıydı. Yavaşça ayağa kalktım.

"Nerede arabamın anahtarı...?"

Anahtarların olduğu yere savsak adımlar ile yürüdüm. Elime arabamın anahtarını alıp bir ceket ile çıktım. Arabama binip son hız mezarlığa sürmeye başladım. Yoldaki ışıklar gözlerime engeldi. Fakat gitmem gerekiyordu. Jisung'u bu soğuk gecede bırakamazdım.

Yaklaşık 120 ile gittiğim yolda mezarlığa yaklaşınca yavaşladım ve ani bir fren yapıp arabadan indim. Zihnim bulanık olsa bile Jisung'un mezarını bulabilirdim.

Çiçekler ile dolmuş mezarın önüne gelip kocaman gülümsedim ve yavaşça toprağa oturdum.

"Sung, nasılsın?"

Derin bir iç çektim.

"Soğuk, üşüyor musun?"

Ceketimi çıkartıp mezara serdim.

"Üşüme Sung'um. Bak geldim, affettim seni. Keşke yapmasaydın bunu... Zaten affederdim seni ben..."

Gözümden düşen yaşlar toprağı ıslatıyordu.

"Felix?"

Cılız bir ses duymam ile kafamı çevirdim.

"Minho?"

"Ne işin var gecenin bu saati? Ayrıca... Sarhoş gibisin. Bu şekilde araba mı kullandın?"

"Jisung'u özledim geldim."

Yavaşça yanıma oturmuştu ve elindeki güzel çiçek buketini mezara bırakmıştı.

"Ceket senin mi?"

"Belki üşüyordur diye."

Minho'nun gözünden akan bir damla yaşa şahit olmuştum.

"Çok özledim onu... Neden yaptı bunu? Yapmasa bile affeder miydin?"

Bana dönünce kafamı salladım.

"Affederdim, her ne olursa olsun... O benim her şeyim Minho... Küçüklükten beri arkadaştık. Anlıyorum 15 yaşında tanışsak bile..."

"Çok özlüyorum onu, kokusunu, sesini unutmaktan çok korkuyorum. Tüm gün videolarını izliyorum."

Elimi sırtına koydum.

"Bu acı verir insana... Yapma."

"Sende sarhoş şekilde gelince. Daha da duygulandım. En azından dedim rahat ediyordur. Sürekliği anlattığı vicdan azabını rahatlatmıştır diye."