Secret Amour -HyunLix-

2.7

Dört yıl sonra

Geçen dört yıl sonra kendimi daha iyi hissediyordum. Ancak elbette düzelmiş değildim. Bu yıllarda her şey çok değişmişti. Ani bir karar ile kitap yazmaya başlamıştım. Aynı zamanda üniversite okuyordum. Çocuk doktoru olmaya karar vermiştim.

Hatta Jeongin benden gizli öylesine yazdığım bir hikayeyi basılması için götürmüş ve büyük bir ilgi görmüştü. Bugün ise ilk satışı yapılacaktı.

Heyecanlıydım açıkçası. Yıllar sonra kendi hayatımı ele almıştım. Babamlar duysa elbette çok fazla kızarlardı. Ancak umrumda olmayacaktı bile.

Sakin olmak için derin derin nefesler aldım. Kitabı Korece yazsam bile Fransızcaya çevrilip öyle basılacaktı.

"Bak işte ne güzel olacak. İlk bana çok kızmıştın."

"Biliyorum Jeongin fakat... Odamı karıştırıp almana gerek yoktu."

"Neden öyle diyorsun? Ne güzel oldu."

Gülümsedim sadece. Okulumun bitmesine az kalmıştı. İlk stajımı burada yapacak olsam bile sadece bir kaç ay Kore'de kalacaktım. 

"Babanı arasana ufak bir sürpriz olsun."

"Saçmalama, öldürür artık. Ayrıca Chan gelmeyecek mi?"

"Birazdan gelir."

Kafamı salladım. O sırada Jeongin telefonumu aldı.

"Ara hadi, çok ünlü olacaksın iyi izle."

"O kadar değil."

"Haber Fransa'ya yayıldığından beri herkes ilk basımı almak için sıraya girdi. Farkında değil misin sen?"

Bundan haberim yoktu.

"Utanç verici..."

Göz devirip telefonumu sallamıştı.

"Ara."

'emin misin?' der gibi baktım. Kafasını sallaması ile telefonumu açıp rehberimden babamın numarasını bulup aradım. Bir kaç çalış sonrası açılmıştı.

"Aramazdın, ne oldu?"

"Bir haber vermek için aradım."

"Hm... O zaman benimde sana bir haberim var. Hemde çok kutlu bir haber."

Kaşlarım istemsizce çatılmıştı.

"Söyle?"

"İlk sen söyle oğlum."

"Kitap çıkartıyorum."

Bir kahkaha sesi duydum. Jeongin'den biraz uzaklaşıp camdan bakmaya başladım.

"Neye gülüyorsun?"

"Senin saçma hikayelerini kim okusun oğlum. Binlerce iyi yazar varken."

Derin bir of çektim.