Secret Amour -HyunLix-

4.4

Ertesi gün olmuştu. Kucağımdaki Ro-na ile Minho'nun odasındaydık. En azından yalnız hissetmesin diye yanımda Chan ve Jeongin'i de getirmiştim.

"Teşekkür ederim..."

Demişti kucağındaki Ro-na'ya bakarken.

"Teşekkür ediyorum çünkü beni böyle bir acıdan kurtarıyorsunuz..."

Hyunjin tüm gün sessizdi. Asla konuşmamış tüm gece Minho'nun yanında kalmıştı.

"Minho, öyle çok yakınlığımız yok bir kaç kere konuştuk fakat... Emin misin bu konu hakkında?"

Chan bile endişeliydi. Çünkü bu zordu.

"Evet, eminim."

O sırada kapı açıldı ve içeriye kahverengi saçlı bir çocuk ve Changbin girdi.

"Seungmin? Changbin?"

"Demek biz olmadan gidecektin ha?"

Seungmin isimli çocuk tanıdık geliyordu fakat çıkartamamıştım. Ağladığı her halinden belliydi. Yavaşça Minho'ya yaklaşıp elini tuttu.

"Arkadaşımsın, en iyi hyungumsun."

Demişti. Gözleri dolu doluydu ve ağlamamak için kendisini kastığı belliydi.

"Ağlama artık Seungmin, bak ailem bile gelmiyor yanıma. Ağlama sende..."

"Hyung..."

Ben yavaşça Ro-na'yı kucağından almıştım. İkili sımsıkı sarılmıştı. Keşke diye içimden geçirdim. Keşke bende Jisung'a son kez böyle sımsıkı sarılsaydım. Keşke hiçbir şey böyle olmasaydı.

"Shh... Acımayacak biliyor musun? Benim adım da Lee Minho ise gülümseyeceğim ve gözlerimi kapatağım! Siz anlamayacaksınız bile."

Demişti ve gözünden bir yaşı silerek gülümsemişti. Son 15 dakika kalmıştı.

"Hyung... Teşekkürler her şey için. Sürekli yanımda oldun..."

"Seungmin yapma böyle hadi. Bak hiçbir şey yok."

"Dayanması güç."

Changbin gelip Minho'ya sarılmıştı.

"Seninle oynadığımız video oyunlarını, kaçtığımız dersleri, geceleri bulduğumuz kafaları, asla unutmayacağım."

"Unutursan bozuşuruz zaten."

Minho ikiliye sarıldıktan gözlerini Hyunjin'e çevirdi. Boş boş yere bakıyordu sadece.

"Hyunjin?"

"Hm ne?"

Hemen ayağa kalkıp endişe ile Minho'ya bakmıştı.

"Sarılmayacak mısın?"

Bir süre durup öylece bakmıştı. Kapı açılıp içeriye hemşireler ve doktorlar girdi.

"Zaman geldi mi...?"

Minho yavaşça kafasını sallamıştı. Hyunjin gidip sımsıkı sarılınca dördü hiç ayrılmak istemez gibi sarılmıştı.

"Felix... Eğer kötü hissediyorsan..."

"Sorun yok, Minho ile kalmak istiyorum."

"Sen Ro-na'yı bize ver. Şu haline bir bak."

Dolu gözlerimi silip Ro-na'yı Chan'a verdim.

"Sıkıntı yok... Geçti her şey... Geçmişte kaldı. Hiçbir şey yok..."

Minho'nun bakışlarını üzerimde hissediyordum.

"İçip içip Jisung'um ve benim mezarıma gelip durma öyle. Duydun mu? Bak artık seni mezarda karşılayacak biri yok artık."