အခန်း ၂၄၆ ။ ပေါက်သွားသောဥ
ကျောင်းလုံက ကောင်းကင်ထဲ တိုးလာတဲ့ နဂါးအရေအတွက်ကို ကြည့်ပြီး ရင်ထဲ တင်းကြပ်သွားတယ်။ သူချက်ချင်း ခေါင်းမော့ကာ အော်လိုက်တယ်။
"ရှန်းကျွင်း၊ ဥကဒီမှာပါ"
ဒေါသထွက်နေတဲ့ နဂါးကြီးက လေထဲတုံ့ဆိုင်းသွားပြီး နန်းတော်ရှေ့ကိုလှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။ သူမ ဘေးကဥကိုမြင်ချိန် မျက်လုံးတွေပြူးသွားပြီး မြေပေါ်က လူကို ချက်ချင်းမှတ်မိသွားတယ်။
"နင်ကိုး" သူမ ဟိန်းဟောက်ပြီး သူတို့ဆီ သူမရဲ့နဂါးဖိနှိပ်မှုက ပြေးဝင်လာတယ်။
ကျောင်းလုံ ပထမဆုံးအကြိမ် ရှန်းကျွင်းတစ်ယောက်ရဲ့ ဖိနှိပ်မှုကိုခံစားရတာပဲ။ ချက်ချင်း သူ့နှလုံးထဲကနေ သွေးတွေ ပျို့တက်လာပြီး အန်ထုတ်မိလုနီးပါး ဖြစ်သွားခဲ့တယ်။ သူမ အမျက်ဒေါသထွက်နေမှန်း သူသိတာမို့ အသည်းအသန် ရှင်းပြလိုက်တယ်။
"ရှန်းကျွင်း အထင်လွဲနေပါပြီ၊ ဥကိုခိုးတာ ကျွန်တော်မဟုတ်ပါဘူး"
လေထဲက နဂါးကြီးက အောက်ကိုဆင်းလာပြီး တခြားနဂါးတွေအားလုံး သူတို့ရဲ့လူအသွင်ပြောင်းကာ ခြံဝန်းထဲ ဆင်းသက်လာကြတယ်။
"ကျွန်တော်လည်း ဥက ဒီနေရာကို ဘာကြောင့်လိမ့်လာလဲမသိဘူး၊ ကျွန်တော် ခုလေးတင်ပြန်ပို့မို့ပါ"
ကျောင်းလုံ အသည်းအသန်ရှင်းပြလိုက်တယ်။
"မစိုးရိမ်ပါနဲ့၊ နဂါးဥက..." အဆင်ပြေပါတယ်။
ဂျွတ်
သူ စကားမဆုံးခင် သူ့နောက်ကနေ အက်ကွဲသံတစ်သံကို ကြားလိုက်ရတယ်။
သူ ချက်ချင်း မကောင်းတဲ့ခံစားချက်ရသွားလေရဲ့။
သူ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ကျောက်စိမ်းလိုဖြူစွတ်နေတဲ့ ကြက်ဥခွံက ထိပ်ကနေ အက်ကွဲကြောင်း တစ်ခု ပေါ်လာတယ်။ ချက်ချင်း တောမီးလိုမျိုး နဂါးဥတစ်ခုလုံးဆီ ပျံ့သွားတယ်။ ဘေးမှာတော့ တစ်စုံတစ်ယောက်သော အစားသရဲလက်ပေါ်မှာ ကြက်ဥခွံအပိုင်းလေးရှိနေတယ်။
ကျောင်းလုံ ။ ။ "..."
ကြီးမြတ်တဲ့နတ်ဒေဝါ... ကျွန်တော့်ကို တစ်ခါလောက် ဒုက္ခရောက်အောင် မလုပ်ဘဲ မနေနိုင်ဘူးလား။
YOU ARE READING
ပျင်းနေပြန်တဲ့ ကိုယ့်ဆရာ (Book 2)
FantasyBook 1 က wall ထဲ ဝင်ဖတ်လို့ရပါတယ် Book 1 က wall ထဲ ဝင္ဖတ္လို႔ရပါတယ္
