အခန်း ၂၉၈ ။ လက်ထောက်ငှားခြင်း

667 106 0
                                    

အခန်း ၂၉၈ ။ လက်ထောက်ငှားခြင်း

"ခေါင်းဆောင်၊ ကျွန်တော်တို့ စောင့်နေတာကြာပြီ၊ နောက်ဆုံးတော့ ရောက်လာခဲ့ပြီပဲ" အခြေအနေကို နားလည်သွားပြီဖြစ်တဲ့ မိစ္ဆာနတ်ဘုရားက ရှန်းရင်ကို တောက်ပနေတဲ့မျက်လုံးတွေနဲ့ ကြည့်လာတယ်။ သူ့မျက်နှာပေါ်မှာ အပြုံးတု မရှိတော့ဘဲ လုံးဝကို ကျိုးနွံနေတဲ့ပုံ။

ကူယွဲ့က နှုတ်ခမ်းသပ်လိုက်တယ်။ ငါ့ဖင်ကိုစောင့်။ သူပဲ သူတို့လာခဲ့တဲ့မျက်နှာပြင်ဆီ ပြန်ကန်ထုတ်လိုက်တဲ့သူလေ။

"ဂိုဏ်းချုပ်၊ ရှင်က တခြားသူတွေနဲ့မတူတာ သိသားပဲ" မိစ္ဆာနတ်ဘုရား ဆွဲခေါ်လာတာခံရတဲ့ မုန့်ပေါ်က ရှန်းရင်ကို စိတ်လှုပ်ရှားစွာ ကြည့်တယ်။

"ခေါင်းဆောင်ကို အရင်က မမှတ်မိခဲ့တာ ကန်းနေလို့ပါ၊ ဒီနေ့ကစပြီး သင့်မြတ်ပြီး ပြီးပြည့်စုံတဲ့ သုံးလောကကို ဖန်တီးဖို့ အသေအကြေ အားထုတ်သွားပါ့မယ်"

"ဂိုဏ်းချုပ်ရဲ့ခေါင်းဆောင်မှုအောက်မှာ သုံးလောကက သေချာပေါက် ကောင်းသထက် ကောင်းလာမှာပါ"

"ခေါင်းဆောင်၊ သုံးလောကက သက်ရှိဝိညာဉ်တွေအားလုံး တစ်သားတည်းဖြစ်လာပါစေ"

"ဂိုဏ်းချုပ်၊ ခုကစပြီး ထာဝရ မျက်နှာပြင်က ခမ်းနားမှုဂုဏ်ကျက်သရေတွေ ဆက်ပြီးတိုးပွားလာပါစေ"

ရှန်းရင် ။ ။ "..."

ယိချင်း ။ ။ "..."

ကူယွဲ့ ။ ။ "..."

တော်လောက်ပြီ၊ မင်းတို့ ရှေးဟောင်းနတ်ဘုရားနှစ်ယောက်က တခြားသူတွေကို ဖားယားပြီးပဲ ဒီနေရာရောက်လာတာ မဟုတ်လား။

"ရှန်းရင်" ကူယွဲ့က သူ့ဘေးက အမျိုးသမီးကို တံတောင်နဲ့ တွတ်လိုက်တယ်။

"ရှန်းကျင်းက မင်း ဒီမျက်နှာပြင်ရဲ့ စီမံထိန်းသိမ်းသူဖြစ်မလာခင် ထိန်းချုပ်ရမယ်လို့ မပြောလိုက်ဘူးလား၊ မင်း ဒီမျက်နှာပြင်ကို ဘယ်လိုကိုင်တွယ်ရမလဲ သိတယ်မလား"

"ဟမ်" ရှန်းရင်က တန့်သွားပြီး သူမလက်ထဲက  အသီးကိုကိုက်ချလိုက်တယ်။ ရှန်းကျင်းဆီက ဘာဖိအားမှမရှိဘဲ ငပျင်းရှန်းရင်က နောက်တစ်ကြိမ်ရောက်လာပြန်ပြီ။

ပျင်းနေပြန်တဲ့ ကိုယ့်ဆရာ (Book 2)Donde viven las historias. Descúbrelo ahora