အခန်း ၃၀၀ ။ ပထမ မျက်နှာပြင်သတိပေးချက်
ဒေတာကို ပြန်ထည့်ပြီး ရှန်းရင်က စားဖိုမှူးရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အခြေအနေကို ဒဏ်ရာမရခင်က နဂိုအခြေအနေဆီ ပြန်ထိန်းညှိလိုက်တာပဲ။ ဒါက စီမံထိန်းသိမ်းသူတွေရဲ့ လုပ်ပိုင်ခွင့်တွေထဲက တစ်ခုပေါ့။ စီမံထိန်းသိမ်းသူတွေက မျက်နှာပြင်ထဲက အရာအားလုံးကို တာဝန်ယူတာမို့ အချိန်နဲ့ အကွာအဝေးလည်းပါဝင်တယ်။
တစ်ခုပဲ၊ ပြန်ထည့်မှုပြီးတာနဲ့ စားဖိုမှူးက လူသစ်လေးတွေရဲ့ အဆင့်ကို ပြန်ရောက်သွားမှာမို့ သူ့ကိုယ်က ယာယီသိုလှောင်ထားတဲ့ စည်းချိပ်ကို လက်ခံနိုင်ဖို့ အပြည့်အဝ အရွယ်မရောက်ခင်ထိ အောက်ဘုံဆီ ပြန်သွားကာ လေ့ကျင့်ရမယ်။
"ဒါဆို စားဖိုမှူးကို အစကနေ မင်းက ပြန်လေ့ကျင့်ခိုင်းနေတာလား"
ကူယွဲ့က မျက်လုံးပြူးသွားတယ်။ စားဖိုမှူးက ရှန်းကျွင်းအဆင့်ရောက်နေပြီ။ အစကနေပြန်စတာက နှစ်သန်းချီအားထုတ်မှုတွေ လုံးဝအချည်းနှီးဖြစ်သွားမယ်ဆိုလိုတာပဲ။
ဟမ်၊ သူ သေချာပေါက် နှစ်ထောင်းအားရ မဖြစ်ပါဘူးနော်။
╮(╯▽╰)╭
"ဟင့်အင်း" ရှန်းရင်က ခေါင်းခါတယ်။
"သူ့ဆီ နဂိုခန္ဓာကိုယ်ပဲ ရှိဦးမှာ"
"ဘာဆိုလိုတာလဲ"
ရှန်းရင်က သူ့လှမ်းကြည့်တယ်။
"သူက ကောင်းကင်မျိုးနွယ်ကလေ"
ကူယွဲ့မျက်နှာပေါ်က အပြုံးခဲသွားတယ်။ သူချက်ချင်း ပြောလိုက်တယ်။
"ဟိုလီရှစ် မွေးတည်းက ပန်းတိုင်ကနေ မွေးလာသူတွေကို တကယ်မုန်းတယ်" သူတို့တွေရဲ့ အချက်အလက်ဒေတာတွေကို ပြန်စတာတောင် အဆုံးသတ်မျဉ်းမှာပဲကျန်ရစ်နေတာတွေ။
"ဒါဆို မင်း သူ့ကို ဘယ်ပို့လိုက်တာလဲ"
ရှန်းရင် လက်တစ်ဖက်မြှောက်ကာ ယမ်းလိုက်တယ်။ ချက်ချင်း နှစ်ယောက်သား တောတန်းစိမ်းတွေ မြစ်ချောင်းတွေကြား ရောက်လာခဲ့တယ်။ သူတို့ရှေ့တည့်တည့်မှာတော့ လယ်ကွင်းထဲ လူတွေအများကြီး အလုပ်လုပ်နေတဲ့ တောရွာလေးတစ်ရွာ။
YOU ARE READING
ပျင်းနေပြန်တဲ့ ကိုယ့်ဆရာ (Book 2)
FantasyBook 1 က wall ထဲ ဝင်ဖတ်လို့ရပါတယ် Book 1 က wall ထဲ ဝင္ဖတ္လို႔ရပါတယ္
