ပျင်းနေပြန်တဲ့ ကိုယ့်ဆရာ (Book 2)

အခန်း ၃၃၉ ။ နဂါးများ

အခန်း ၃၃၉ ။ နဂါးများ

နှစ်ယောက်သား ချက်ချင်း ပျံသန်းသွားပြီး တစ်ခဏအတွင်း ကောင်းကင်တစ်ခွင်မှာ ဓားမိုးတွေ ပေါ်လာတယ်။

ကူယွဲ့က ဓားအင်းကွက်တစ်ခု ထုတ်သုံးလိုက်တော့ ကန်ပတ်လည်က နေရာအလွတ်ဖြစ်သွားတယ်။ အဲတော့မှ သူတို့ဆင်းလာခဲ့တယ်။ ကူယွဲ့ ဓားသိုင်းက အင်အားကြီးတာမို့ ရေကန်ထဲကထွက်လာကာစ မိစ္ဆာသားရဲတွေ အပိုင်းပိုင်းဖြစ်ကုန်တယ်။

"ကျွန်တော် အဲရေကန်ကို သွားဖျက်ဆီးမယ်" ‌ယိချင်းက ရေကန်ထိပ်ကို ပျံတက်သွားပြီး သူ့ဓားဆန္ဒကို တန်းပြီးအသွင်ယူစေလိုက်တော့ နဂါးကြီးတစ်ကောင်အဖြစ် ဖြစ်ပေါ်လာကာ ရေကန်ဆီ တန်းတန်းမတ်မတ်ဆင်းချသွားတယ်။

ရေကန်ထဲရောက်ခါနီးဆဲဆဲ ရေမျက်နှာပြင်ကနေ အဖြူရောင်အလင်းတစ်ခု ရုတ်တရက် ထွက်လာပြီး နဂါးတစ်ကောင်လုံးကို တန်းစုပ်ယူသွားခဲ့တယ်။ ဒါပေမဲ့ ရေကန်ကတော့ ရေပွက်လေးတစ်ခုတောင်မထဘဲ အကောင်းအတိုင်းရှိနေဆဲ။

ယိချင်း မှင်တက်သွားပြီး သူ မတုံ့ပြန်နိုင်ခင် နောက်အခိုက်အတန့်မှာ နဂါးဟိန်းဟောက်သံပေါ်လာတယ်။ သူစောနကဖန်တီးခဲ့တဲ့ ဓားနဂါးက ရုတ်တရက် ရေကန်ထဲက တစ်ရှိန်ထိုးပြေးထွက်လာပြီး သူ ရှိရာဘက် တန်းတန်းမတ်မတ် လာတော့တယ်။

ဒါက...

ယိချင်း ထိတ်လန့်သွားပြီး အမြန် ရှောင်လိုက်တော့ ဓားနဂါးက ကောင်းကင်ထဲ တန်းရောက်သွားတယ်။ ဒီရေကန်က တကယ်ကို သူ့ဓားချီကို ပြန်ကန်ထွက်အောင်လုပ်နိုင်တာပဲ

"သတိထား" သူ သေချာမစဉ်းစားနိုင်ခင် ကူယွဲ့က သူ့ကို ရုတ်တရက် လှမ်းခေါ်လာတယ်။ အဲတော့မှ သူနားလည်လိုက်တာက အင်းကွက်တချို့ လေထဲမှာပေါ်လာတယ်ဆိုတာပဲ။ အင်းကွက်တွေရဲ့ ပုံသဏ္ဌာန်က အရမ်းထူးဆန်းတယ်။ သူ တစ်ခါမှ အဲလိုမမြင်ဖူးဘူး။ အထူးသဖြင့် အဲဒါတွေပေါ်က စကားလုံးတွေပဲ။ သူတို့က ဒီကမ္ဘာက ဘာနဲ့မှမတူ။ ဝိညာဉ်စွမ်းအင် သိသိသာသာလှုပ်ရှားမှု မရှိပေမဲ့ အင်းကွက်က တောက်ပစွာ ထိန်လင်းနေတယ်။ ချက်ချင်းနီးပါးဆိုသလို သူစောနလေးကတင် ခေါ်ထုတ်ခဲ့တာနဲ့ တူတဲ့ ဓားနဂါးတချို့ အဲဒီအင်းကွက်လိုလိုတွေကနေ တစ်ရှိန်ထိုးပြေးထွက်လာကာ သူ့ဆီ တန်းတန်းမတ်မတ် ပြေးဝင်လာတယ်။