အခန်း ၂၈၃ ။ တိုက်ခိုက်မှုပြီးမြောက်
၃၀မိနစ်အကြာ။
ကူယွဲ့က မဲ့ပြုံးပြုံးတယ်။
"ဒါ... မင်းရှာနေတဲ့ အထိန်းတော်လား"
"အမှန်ပဲ"
ငါ့ခြေထောက်ကိုမှန်။ ဒါ သစ်ပင်မဟုတ်ဘူးလား။
သူ့ရှေ့က သစ်ပင်လူကို ခေါင်းစခြေဆုံးကြည့်လိုက်တယ်။ လူက သစ်ပင် ပင်စည်လောက် ကျယ်ပြန့်တယ်။ သူ့ခေါင်းထိပ်မှာက သစ်ရွက်စိမ်းတွေရှိနေတယ်။ သူ့ကိုယ်ကနေ ထွက်နေတာကတော့ လေနဲ့အတူ ယိမ်းနွဲ့နေတဲ့ သစ်ကိုင်းတွေ။ အချိန်နဲ့အမျှ သူ့သစ်ကိုင်းတွေကို သုံးပြီး ဆံပင်ပြင်သလိုမျိုး အရွက်တွေကို ပြင်နေသေးတယ်။
ချီး၊ သစ်ပင်အမဟ။
"ရှန်းရင် ဒါဘာလဲ၊ မုန်လာဥဖြူရဲ့ အမျိုးလား"
ကူယွဲ့က ရှန်းရင်ကို ဘေးဆွဲခေါ်ကာ ခပ်တိုးတိုးမေးလိုက်တယ်။
"သစ်ပင်ဂြိုဟ်သားဟ"
"သူက သစ်သားဓာတ် ဆေးကုနည်းတွေ သိတာလား"
"ဟင့်အင်း"
"ရေဝိညာဉ်ကြောလား"
"ဟင့်အင်း"
"ဒါဆို မုန်လာဥဖြူလောက် မကောင်းဘူး;"
ကူယွဲ့က သူမကို စိန်းစိန်းဝါးဝါး ကြည့်လိုက်တယ်။
"စိတ်အေးအေးထားစမ်းပါ၊ သစ်ပင်ဂြိုဟ်သားက ကြယ်ကွန်ရက်ထဲမှာ ရှားပါးမျိုးစိတ်ပဲ၊ သူ့မျိုးစိတ်တွေက ထူးခြားတဲ့အစွမ်းတွေရှိပြီး S အဆင့် တိုက်ခိုက်ရေးအစွမ်းတွေရှိတယ်၊ သူတို့ကို ရှာဖို့ အရမ်းခက်တာဟ"
"အထိန်းတော်လို့ မင်းမပြောခဲ့ဘူးလား"
"အမှန်ပဲ" ရှန်းရင်က ခေါင်းညိတ်လိုက်တယ်။ သူမနောက်က သစ်ပင်လူကို တစ်ခုခု အချက်ပြလိုက်သလိုမျိုး အားပေးဟန်နဲ့ လှည့်ကြည့်လေတယ်။
သစ်ပင်အမက ပြုံးပြီး ရှေ့နှစ်လှမ်းတက်လာတယ်။ သူမ မျက်လုံးတွေကို ပိတ်လိုက်ပြီး ဘေးနှစ်ဖက်မှာ ချထားတဲ့လက်တွေကို ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်လိုက်တယ်။ သူမတစ်ကိုယ်လုံးတင်းမာသွားပြီး သူတို့ကို ဦးညွှတ်လာတယ်။ ရှိသမျှစွမ်းအင် ထုတ်သုံးနေရပုံပဲ။
YOU ARE READING
ပျင်းနေပြန်တဲ့ ကိုယ့်ဆရာ (Book 2)
FantasyBook 1 က wall ထဲ ဝင်ဖတ်လို့ရပါတယ် Book 1 က wall ထဲ ဝင္ဖတ္လို႔ရပါတယ္
