အခန်း ၃၉၉ ။ ဆောင်းခိုခြင်း
ဒီထုထောင်းမှုအပြီး ငမည်းလေးက တစ်လတိတိ ဂိုဏ်းထဲပေါ်မလာတော့ဘူး။ ယွီဟုန် တကယ်ကို အတော်လေး ဒေါသထွက်နေတဲ့ပုံပဲ။ ငမည်းလေး တိတ်တိတ်လေး ပြန်လာချင်တဲ့အချိန်တိုင်း သူမက ရှာတွေ့ပြီး သူ့ကို အညှာအတာမရှိ ပစ်ထုတ်တယ်။ သူမနဂိုဆက်သွယ်နေကျ နတ်ဆိုးမျိုးနဲ့ အခြားအဖွဲ့ဝင်တွေ မျက်နှာတောင် မထောက်တော့ဘူး။
ကူယွဲ့နောက်ဆုံးတော့ နည်းနည်းအားလာခဲ့တယ်။ သူနဂိုတုန်းက ဒီလက်ထပ်ခါစမောင်နှံကို မင်္ဂလာဦးအားလပ်ရက် ပေးရမယ်ထင်ခဲ့တာ ခုကြည့်ရတာတော့ စိုးရိမ်စရာမလိုတော့သည့်ပုံပဲ။
ဂိုဏ်းထဲကကိစ္စတွေကို ဖြေရှင်းပြီးပေမဲ့ နောက်ထပ်ကိစ္စတစ်ခုပေါ်လာခဲ့တယ်။ ရှန်းရင်က စားပွဲပေါ်က ရောင်စုံငှက်ကြီးတစ်ကောင်ကို ပုတ်လိုက်တယ်။ "ဟုန်မုန့်ပို့လိုက်တာ၊ ဒါသူတို့မျက်နှာပြင်မှာ ပထမဆုံးပေါ်လာတဲ့ ဇာမဏီငှက်တဲ့" ကူယွဲ့က ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ရှင်းပြလိုက်တယ်။
"ဇာမဏီတဲ့လား " ရှန်းရင်က စားဖိုမှူးဘက် ချက်ချင်းလှည့်သွားတယ်။
"အမ် ပုံစံပဲတူတာပါ" ယိချင်းက စားပွဲပေါ်က ငှက်ကိုလှမ်းကြည့်လိုက်တယ် ။
"ဒါက အသိစိတ်မရှိတဲ့ သားရဲပဲ၊ အများဆုံးမှ ငှက်ကြီးတစ်ကောင်ပေါ့"
ရှန်းရင် မျက်လုံးမှေးလိုက်တယ်။
"ဒါဘာအတွက်လဲ"
"ထူးခြားတဲ့အစွမ်းတချို့ရှိတယ်လို့ ကြားတယ်၊ ဟုန်မုန့်က အရင်နောက်ဆုံးတစ်ခေါက်အတွက် မင်းကို ကျေးဇူးတင်ဖို့ပို့လိုက်တာ"
"ငါ့အတွက်လား" ဒါစားစရာလား။
( ̄『̄)
"အင်း" ကူယွဲ့က ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်တယ်။ ဟုန်မုန့်အုပ်စုကို သူတို့မျက်နှာပြင်ဆီ ပို့ပေးပြီးတညိးက သူတို့ ကအချိန်နဲ့အမျှ လက်ဆောင်တွေပို့ပေးတတ်တယ်။ တစ်ခုရှိတာက သူတို့မျက်နှာပြင်က ခုမှဖွင့်ခါစမို့ ထူးထူးခြားခြားမရှိရုံပဲ။ သူတို့သက်ရှိကို မြင်ဖူးတာ ပထမဆုံးအကြိမ်လေ။ ဒါပေမဲ့ဒီငှက်က ဘာအတွက်ကောင်းလဲ ဆိုတာတော့ သေချာမပြောလိုက်ဘူး။
BẠN ĐANG ĐỌC
ပျင်းနေပြန်တဲ့ ကိုယ့်ဆရာ (Book 2)
Viễn tưởngBook 1 က wall ထဲ ဝင်ဖတ်လို့ရပါတယ် Book 1 က wall ထဲ ဝင္ဖတ္လို႔ရပါတယ္
