အခန်း ၃၇၁ ။ သံသရာထဲဝင်မရ
အနောက်ဆောင်အတွင်း
"အလုပ်များလိုက်တာ"
တစ်ယောက်သောယင်က အလုပ်လုပ်ဖို့ ပျင်းလွန်းနေတဲ့အကြောင်း ဖော်ပြလေတယ်။
"ငါ့ခြေထောက်ကို အလုပ်များ၊ မြန်မြန်လုပ်"
ကူယွဲ့ သူမကိုဆက်ပြီး အလေလိုက်ခွင့်မပေစတော့ဘူး။ သူ သူမဘေးရပ်နေတဲ့ မုန့်ပေါ်ကို လှည့်ပြောလိုက်တယ်။
"ဂျပုလေး၊ အဲငကြောက်တစ္ဆေကို သံသရာဆီ အရင်ခေါ်သွားချေ"
သူ ရှန်းရင်ကို ဆွဲခေါ်ကာ ကောင်းကင်ဘုံက ကြယ်ရောင်စုံကောင်းကင်ဆီ ပြန်လာခဲ့တယ်။
ရှန်းရင် မျက်နှာပြင်တစ်ခုကို ပျင်းတိပျင်းရွဲဖွင့်ကာ ရှာဖွေမှုစတင်လိုက်တယ်။ တစ်အောင့်နေတော့ သူမအိပ်ငိုက်နေတဲ့မျက်လုံးတွေက ပြူးကျယ်သွားတယ်။ ဘုံသေးလေးတစ်ခုက သူမရှေ့ ပျံထွက်လာတယ်။
"ဒါ ငါတို့စာချုပ်လက်မှတ်ထိုးစင်မြင့်နဲ့ ဆက်စပ်နေတဲ့ဘုံလေးလား"
ကူယွဲ့ ရှေ့တက်ကာ ဘုံလေးကို အနီးကပ်ကြည့်လိုက်တယ်။ အစိမ်းရောင်အကွက်တချို့နဲ့ အဖြူရောင်တိမ်ငွေ့တစ်ခုက ဝိုင်းထားတာပဲ။ သူမျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်တယ်။
"အဲဒါ နောက်ပေါက်ကမ္ဘာလား"
ဒီလိုဘုံလေးမျိုးက ပုံမှန်ဆို ဝိညာဉ်စွမ်းအင် အရမ်းကိုနည်းတာ။ အလုပ်လုပ်တဲ့ဝိညာဉ်ကြောရှိတဲ့ သေမျိုးအရေအတွက်က အရမ်းကိုနည်းပြီး တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ဝေးကွာလွန်းတယ်။ ဒါကြောင့် ကျင့်ကြံသူတွေဖြစ်လာဖို့ အင်မတန်ခဲယဉ်းတာပဲ။ နှစ်တစ်သန်းမှာ ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက် ဖြစ်လာနိုင်တဲ့လူ တစ်ယောက်မှတောင်မရှိ။ တချို့ဆို ကျင့်ကြံသူဖြစ်လာမဲ့အခွင့်အရေးမရှိအောင် သူတို့အမွေအနှစ်ကိုပါ ဖြတ်တောက်တဲ့အထိပဲ။ အငြိုးအတေးစွမ်းအင်က ကောင်းကင်ထိတောင် မြင့်တက်သွားတဲ့ တစ္ဆေက ဒီလိုဘုံငယ်လေးက လာတယ်ပေါ့လေ။ အဲဒါ အားလုးကို အံ့ဩစေတာပဲ။
"ထားလိုက်တော့၊ စားဖိုမှူး အဲသွားပြီး ငမည်းလေးနဲ့ယွီဟုန့်ကို ပြန်သွားခေါ်လာခဲ့ချေ" အဲစုံတွဲက အဲလိုဘုံငယ်လေးထဲကျသွားတာ ရက်ပိုင်းရှိနေပြီ။ ပြဿနာတစ်ခုခုတက်နေတာပဲနေမှာ။
YOU ARE READING
ပျင်းနေပြန်တဲ့ ကိုယ့်ဆရာ (Book 2)
FantasyBook 1 က wall ထဲ ဝင်ဖတ်လို့ရပါတယ် Book 1 က wall ထဲ ဝင္ဖတ္လို႔ရပါတယ္
