အခန်း ၂၄၅ ။ ထွက်ပြေးလာသောဥ
ကျောင်းလုံက တန့်သွားတယ်။ သူမ အဲလောက် တဲ့တိုးကျမှဖြစ်မှာလား။
"နင့်ဝတ်ရုံတွေက နဂါးအကြေးခွံနဲ့လုပ်ထားတာမှမဟုတ်တာ၊ အသုံးမဝင်မှာမို့ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ချွတ်ရမှာပဲ" လုံကျန်းက အတည်ပေါက် ပြောလာတယ်။
"အိုး..." မိန်းကလေးဘက်က အရင်အကွက်ရွှေ့နေပြီပဲ။ ကျောင်းလုံ သူ့ဘောင်းဘီတွေကလွဲ အင်္ကျီတွေ ချက်ချင်း ချွတ်လိုက်တယ်။ သူက သူ့ကောင်းကောင်းထုဆစ်ထားတဲ့ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်နဲ့ ရပ်နေလိုက်တယ်။
လုံကျန်းက သူ့ဘောင်းဘီရှည်ကိုကြည့်ပြီး မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်တယ်။
"နင့်ဘောင်းဘီကိုပါ ချွတ်လေ"
"အယ်... ဒါသိပ်မကောင်းဘူးမလား" ကျောင်းလုံ မျက်နှာရဲတွတ်သွားခဲ့တယ်။ သူ အလိုလို သူ့ဘောင်းဘီထိပ်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားမိလိုက်တယ်။ ဒါကိုပါချွတ်လိုက်ရင် လုံးဝ ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားမှာပေါ့။
"ကောင်းပြီလေ၊ ဒါဆိုလည်း အဲတိုင်းပဲထားလိုက်တော့" လုံကျန်းက သူ့မလိုလားတဲ့အမူအရာကို ဆက်တွန်းအားမပေးဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။
"စကြရအောင်"
သူမက သူ့ဆီလက်ဆန့်တန်းလိုက်တယ်။
ကျောင်းလုံတစ်ကိုယ်လုံး ခုရဲရဲနီနေပြီ။ သူ့ရင်ခုန်လွန်းလို့ ရင်ထဲကနေ ခုန်ထွက်မတတ်ပဲ။ သူ သူမရဲ့ နူးညံ့ပြီး ကြော့မော့တဲ့လက်ကို သူ့တုန်ရီနေတဲ့လက်နဲ့ လှမ်းထိလိုက်တယ်။
လုံကျန်းက သူမလက်ကောက်ဝတ်ကို ရုတ်တရက်လှည့်ပြီး သူ့လက်ကောက်ဝတ်ကို ဆွဲဆုပ်လိုက်တယ်။ နောက်တော့ သူမက ခပ်ပြင်းပြင်း လွှဲချပစ်တော့တယ်။
အာ... အယ်။
Σ(°△°|||)
ကျောင်းလုံ သူ့နားထဲ လေတစ်ချက်တိုးဝှေ့သွားတာကို ခံစားလိုက်ရတယ်။ သူ နေရာကနေ ပျံထွက်သွားပြီး သူ့ကိုနဂါးအသွင် အတင်းပြန်ပြောင်းစေတဲ့ အားကြီးတဲ့ နဂါးဖိနှိပ်မှုကိုခံစားလိုက်ရတယ်။ နဂါးမတွေက အဲလောက်တောင် တဲ့တိုးဆန်တာလား။
KAMU SEDANG MEMBACA
ပျင်းနေပြန်တဲ့ ကိုယ့်ဆရာ (Book 2)
FantasiBook 1 က wall ထဲ ဝင်ဖတ်လို့ရပါတယ် Book 1 က wall ထဲ ဝင္ဖတ္လို႔ရပါတယ္
