အခန်း ၃၂၄ ။ ဆန်းကြယ်ဘုံထဲမှဘုံ
လေနံရံဘက်ခြမ်းမှာ ပန်းရောင်သဏ္ဌာန်ကိုယ်ခန္ဓာတစ်ခု နစ်မြုပ်နေပေမဲ့ အဲလူက ခံစားချက်မရှိသလိုမျိုး လေပြင်းဓားတွေ သူ့ကိုထိမှန်ကာ သွေးရာတွေပေါ်လာတာတောင် တုံ့ပြန်မှုမရှိဘူး။
ယိချင်း သူမက အရေးပေါ်အချက်ပြမှုကို ပို့တဲ့လူဆိုတာ မှတ်မိသွားတယ်။ သူ ဓားချီတွေကို သူမကို ဝိုင်းပြီး လေပြင်းဓားတွေရော ညွှန်ဆီကနေပါ ကာကွယ်လို့ရအောင် ပို့လွှတ်လိုက်တယ်။
နှစ်ယောက်သား လေပြင်းဓားတွေရဲ့ အောက်ခြေထိ ဆက်နစ်မြုပ်လာခဲ့တယ်။ ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက် အကြာမှာတော့ လေပြင်းဓားတွေရော ညွန်ပါ ပျောက်ကွယ်သွားပြီး အောက်ကနေ ခပ်ရေးရေးအလင်းရောင်တစ်ခု ထွက်လာတယ်။ သူ့ကိုယ်ပေါ်က အရှိန်အဝါက တစ်နည်းနည်းနဲ့ နည်းနည်းပြန်ကောင်းလာတယ်။ သူတို့တွေ အောက်ခြေကို ရောက်နေတဲ့ပုံပဲ။
ယိချင်း သူ့ဝိညာဉ်ချီကို ထိန်းချုပ်ကာ အောက်ကို တန်းပျံသန်းသွားပြီး လမ်းမှာ တစ်ခါတည်း ကလေးမကိုပါ လှမ်းဖမ်းလိုက်တယ်။
မကြာခင် သူတကယ်ပဲ နေရာလွတ်တစ်ခုပေါ် ဆင်းသက်ရတယ်။ သူတို့ မြေအောက်ထဲရှိနေတာ ဖြစ်လောက်ပေမဲ့ ဒါက တမင်သက်သက် ဖန်တီးထားတဲ့နေရာလိုပဲ။ အရမ်းကိုကျယ်ပြန့်ပေမဲ့ မှောင်မည်းနေဆဲ။
ယိချင်း မြေကြီးပေါ်က ကလေးမကို ကြည့်လိုက်ကာ လက်သိုင်းကွက်တစ်ခု ဖန်တီးပြီး သူမမျက်ခုံးတွေကြား ညွှန်လိုက်တယ်။ နောက်အခိုက်အတန့်မှာတော့ ကောင်မလေးက နိုးလာခဲ့ပြီ။
"ဒါ... ဒါ ဘယ်နေရာလဲ" သူမက သွေးပျက်စွာနဲ့ ဟိုဟိုဒီဒီကြည့်တယ်။
ယိချင်း မီးတောက်တစ်ခုဆင့်ခေါ်ပြီး သူတို့ပတ်ဝန်းကျင်ကို ယာယီ ထိန်လင်းစေလိုက်တယ်။ ဒီတော့မှ ကလေးမက သူမဘေးက ယိချင်းကိုမြင်သွားတယ်။ အစက ထိတ်လန့်သွားပေမဲ့ နောက်တော့ အင်မတန် ပျော်ရွှင်သွားပါလေရော။
"ဘေးအိမ်က အစ်ကိုကြီး တကယ် ရှင်ပဲ၊ နောက်တစ်ကြိမ် ပြန်တွေ့ရတာ ကောင်းလိုက်တာ"
YOU ARE READING
ပျင်းနေပြန်တဲ့ ကိုယ့်ဆရာ (Book 2)
FantasyBook 1 က wall ထဲ ဝင်ဖတ်လို့ရပါတယ် Book 1 က wall ထဲ ဝင္ဖတ္လို႔ရပါတယ္
