ပျင်းနေပြန်တဲ့ ကိုယ့်ဆရာ (Book 2)

အခန်း ၂၁၆ ။ ဟွေ့လင်၏ကြံစည်မှု

အခန်း ၂၁၆ ။ ဟွေ့လင်၏ကြံစည်မှု

ဝူတိဂိုဏ်းက အမတတွေအားလုံးက အခု တခြားသူတွေကို တိုက်ခိုက်နေပြီ။ သူတို့တိုက်ခိုက်လေ တခြားအမတတွေ ပိုပြီးထိတ်လန့်လာလေပဲ။ သူတို့တွေ လူများပေမဲ့ အသာစီး ရမနေဘူး။ အဲဓားကျင့်ကြံသူယိချင်းကတင် ကြောက်ဖို့ကောင်းနေပြီ။ သူက ဧကရာဇ်ငယ်ဆိုပေမဲ့ တိုင်းပြည်ဧကရာဇ်ဆယ်ယောက် အတူတူပေါင်းတာတောင် သူ့ပြိုင်ဘက် မဟုတ်ဘူး။ တကယ်တော့ ယိချင်းက ဧကရာဇ်တွေကို ကိုင်တွယ်နေရင်း တပည့်တွေကို ကာပေးနိုင်သေးတယ်။

ဝူတိဂိုဏ်းက တခြားတပည့်တွေက ယိချင်းထက် ကျင့်ကြံဆင့်နိမ့်တယ်။ ဒါပေမဲ့... သူတို့က ခန္ဓာကျင့်ကြံသူတွေ။

ခန္ဓာကျင့်ကြံသူတွေက သူတို့ကြား နည်းလွန်းတယ်။ နှစ်သောင်းချီနေခဲ့ရတဲ့ ဒီအမတတွေ သူတို့တစ်ဘဝလုံးမှာ ခန္ဓာကျင့်ကြံသူငါးယောက်ထက်ပိုပြီး မမြင်ဖူးဘူး။ ပြီးတော့ သူတို့မြင်ဖူးတဲ့ အနည်းအကျဉ်းကလည်း သေမျိုးဘုံက။ သူတို့ မသေမျိုးဆီတက်လှမ်းလာတဲ့ ခန္ဓာကျင့်ကြံသူတွေကို တစ်ခါမှ မမြင်ဖူးဘူး။ ဒါပေမဲ့ ဒီဝူတိဂိုဏ်းမှာတော့ အများကြီးပဲ။ တစ်ချက်တည်းနဲ့ လူလေးယောက်ငါးယောက်ကို လဲကျသွားအောင်လုပ်နိုင်တဲ့ အမျိုးသမီးတွေ။

ဝူတိဂိုဏ်းတစ်ခုလုံး ခန္ဓာကျင့်ကြံသူတွေပဲ။ ဒီဂိုဏ်းကထူးဆန်းလိုက်တာ။

အမတတွေက သူတို့စိတ်ကူးယဉ်နေမိတာလား မေးခွန်းထုတ်စပြုလာတယ်။ ဒါပေမဲ့ ထိုးချက်ကန်ချက်တိုင်းက တကယ့်ကို အစစ်အမှန်ကြီး။ သူတို့တွေက ဒီမှာဆယ်ယောက်ကနေ အယောက်၂၀လောက်ပဲ ရှိပေမဲ့ ကျန်တဲ့အမတတွေကို ရင်ဆိုင်တိုက်ခိုက်နိုင်တယ်။ ပြီးတော့ တောင်အကာအကွယ်အင်းကွက်ကလည်း ဘယ်တိုက်ခိုက်မှုကိုမဆို ခိုင်ခိုင်မာမာတောင့်ခံထားနိုင်‌ဆဲ။ ဝူတိဂိုဏ်းက အမတတွေ အနားယူဖို့လိုလာတိုင်း သူတို့အင်းကွက်ထဲပြန်ဆုတ်ရုံပဲ။

အင်းကွက်နဲ့ပတ်သက်ပြီး တစ်ခုခုလုပ်နိုင်တဲ့ တစ်ယောက်တည်းလူက ပိုင်ထီပဲ။ ဒါပေမဲ့ သူက ဘာမှမလုပ်ဘူး။ လက်ပါဖို့ လုံးဝချိတုံချတုံဖြစ်နေပုံပဲ။