အခန်း ၂၈၂ ။ ထွက်ပြေးချင်စိတ်
ကူယွဲ့ မျက်မှောင်ကြုတ်ပြီး အောက်ဘက်က စာရင်းအမျိုးမျိုးနဲ့ မိတ်ဆက်အကြောင်း စဉ်းစားနေမိတယ်။
"ငါစောနက တစ်ချက်အမြန်ကြည့်ထားတယ်၊ S အဆင့်သားရဲတွေက အမှတ် ၁၀၀ကနေ ၁၀၀၀၀ ထိရစေနိုင်တယ်" သူ သူ့နာမည်အောက်က အမှတ်၁၀၀ကို လက်ညှိုးထိုးလိုက်တယ်။
"ဒါက နယ်ပယ် S ၊ ဒီစာရင်းရဲ့နံပါတ်၁ကလူက အမှတ် ၂၃၀၀၀၀၀ ရှိတယ်၊ ပြောရရင် ငါတို့ အဲစာရင်းမှာ နံပါတ်၁ဖြစ်လာဖို့ အနည်းဆုံးတော့ S အဆင့် သားရဲအကောင်၂၃၀ သတ်ရမယ်"
"ငါတို့လုပ်နိုင်ပါတယ်" ရှန်းရင်က သူ့ကိုလက်မထောင်ပြတယ်။
"ဖေဖေနျိုက SSS အဆင့်ပဲဟာ"
ကူယွဲ့ အကြည့်ငုံ့ကာ သူမကိုသံသယနဲ့ကြည့်လိုက်တယ်။
"ဘာလို့ကိုယ့်ဘာသာ မသွားတာလဲ၊ တကယ်လို့ ငါတောင် ငါ့ကျင့်ကြံဆင့်ကို ထိန်းသိမ်းနိုင်ရင် cheat ဖြစ်တဲ့မင်းလည်း ရမှာပဲ"
"ငါ့မှာ ဖေဖေနျိုရှိလို့လေ"
မင်း သောက်ကျိုးနည်း ပျင်းနေရုံမဟုတ်လား။
"ဒီဂြိုဟ်ပေါ်က အဆင့်အမြင့်ဆုံးသားရဲတွေအားလုံးက S အဆင့်ဆိုတာ သေချာရဲ့လား"
"သေချာပေါက်ပဲ" ရှန်းရင် သူမရင်ဘက်ကိုပုတ်ပြလိုက်တယ်။
အကြောင်းအရင်းမရှိ သူမက အဓိပ္ပာယ်မရှိဘူးလို့ သူခံစားနေရတယ်။ ကူယွဲ့ သူ့ပတ်ပတ်လည်ကို ကြည့်ပြီး ချိတုံချတုံထရပ်လိုက်တယ်။
"သွားကြရအောင်" ထားလိုက်တော့ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် သူတို့ဒီရောက်နေပြီပဲဟာ။ သူ အပြင်စကြဝဠာရဲ့ ဓလေ့ထုံးတမ်းတွေကို အတွေ့အကြုံရတယ်လို့ပဲ သတ်မှတ်လိုက်တော့မယ်။
သူ စောနက ဟိုဟိုဒီဒီ ကြည့်ခဲ့ချိန် ဒီဂြိုဟ်ရဲ့ S အဆင့်သားရဲတွေက အမတဘုံမှာ ဒဿမအဆင့်နတ်ဆိုးသားရဲတွေနဲ့ညီတယ်။ သူ့ကျင့်ကြံဆင့်အရ ချွေးတစ်စက် မထွက်ဘဲ ဒီလိုသားရဲတွေကို ဆယ်ကောင်ကျော် အသာလေးသတ်နိုင်တာပေါ့။ ပြီးတော့ သူ့မှာ cheat ရှန်းရင်ရှိတယ်လေ။
BẠN ĐANG ĐỌC
ပျင်းနေပြန်တဲ့ ကိုယ့်ဆရာ (Book 2)
Viễn tưởngBook 1 က wall ထဲ ဝင်ဖတ်လို့ရပါတယ် Book 1 က wall ထဲ ဝင္ဖတ္လို႔ရပါတယ္
