အခန်း ၃၄၄ ။ ငမည်းလေး ပျောက်နေ
"ကောင်းပါပြီ ကောင်းပါပြီ" မင်းတို့အားလုံး အဲလောက်အလွယ်လေး အရှုံးကို လက်ခံလိုက်တာ မင်းတို့နတ်ဆိုးဘုရင် သိရဲ့လား။ သူ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် တိုက်ခိုက်ရမယ်လို့ ထင်ခဲ့ပေမဲ့ ရှန်းရင် ထွက်ထွက်လာချင်း သူတို့ကိုယ်သူတို့ ချက်ချင်း အရှုံးပေးလိုက်မယ်မထင်ခဲ့ဘူး။ အရင်တစ်ခေါက်က စိတ်ဒဏ်ရာက ဘယ်လောက်ကြီးလို့ပါလိမ့်။
"တပည့်တွေကို အရင်လွှတ်လိုက်"
"ဟုတ်ဟုတ်" ကောင်းကင်မိစ္ဆာတွေက ဆန်စေ့စားနေတဲ့ကြက်တွေလိုမျိုး အသည်းအသန် ခေါင်းညိတ်တယ်။ သူတို့က နောက်က နတ်ဆိုးတွေကို အမြန်လက်ယမ်းပြလိုက်တယ်။
"သူတို့ကို မြန်မြန် ပို့... အာ ပို့ဆောင်လိုက်ချေ"
အဲတော့မှ နတ်ဆိုးစစ်တပ်က နဂိုက ဓားစာခံတွေအဖြစ် ဖမ်းထားတဲ့တပည့်အတန်းကို အောက်ဆီ လိုက်ပို့ဆောင်လိုက်တယ်။
ကူယွဲ့ ရေတွက်လိုက်တော့ သူတို့ ဖမ်းထားတဲ့တပည့်တွေက အရေအတွက်နည်းနည်းလေးဆိုတာ နားလည်ပြီး ရင်ထိတ်သွားခဲ့တယ်။
"တခြားသူတွေရော"
"အကြီးအကဲ သူတို့က နတ်ဆိုးနန်းတော်မှာပဲ ရှိနေပါသေးတယ်" တပည့်တစ်ယောက်က ဖြေတယ်။
သူ့မျက်နှာမည်းမှောင်သွားပြီး ဒူးထောက်နေဆဲကိုးယောက်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ပိုပြီးတောင် အသည်းအသန် တုန်ခါနေတာ မြင်လိုက်ရတယ်။
"အဲဒါ... ကျွန်တော်... ကျွန်တော်တို့လည်း မသိပါဘူး၊ သူတို့အားလုံးကို နတ်ဆိုးဘုရင်က အင်းကွက်တွေနဲ့ ဖမ်းဆီးထားတာပါ"
ကူယွဲ့ မျက်မှောင်ကြုတ်ကာ သူ့ရှေ့က တပည့်တွေကို လှမ်းကြည့်ပြီး ယိချင်းကို တစ်ချက် ကြည့်လိုက်တယ်။
"စားဖိုမှူး၊ ငါ သူတို့ကို အထဲအရင်ခေါ်သွားမယ်၊ မင်းနဲ့ရှန်းရင် သူတို့ကို အပြင်မှာ ပိတ်ထားချေ"
"အင်း" ယိချင်းက ခေါင်းညိတ်ပြီး အင်းကွက်ကို တန်းချကာ နတ်ဆိုးစစ်တပ်တစ်ခုလုံးကို သူတို့နဂိုမူလနေရာမှာ ပိတ်လှောင်ထားလိုက်တယ်။ သူ ပြုလုပ်တဲ့အင်းကွက်တွေက နဂါးမျိုးနွယ်ကမို့ သေချာပေါက် နတ်ဆိုးတွေ ဖောက်မထွက်နိုင်ဘူးပေါ့။ သူ လှည့်ကာ ကောင်းကင်မိစ္ဆာကိုးယောက်ကို ခေါ်ပြီး ပြန်လာခဲ့တယ်။
YOU ARE READING
ပျင်းနေပြန်တဲ့ ကိုယ့်ဆရာ (Book 2)
FantasyBook 1 က wall ထဲ ဝင်ဖတ်လို့ရပါတယ် Book 1 က wall ထဲ ဝင္ဖတ္လို႔ရပါတယ္
