အခန်း ၃၄၇ ။ နတ်ဆိုးဘုရင် ရတနာသိုက်
"ဒါပေမဲ့... နတ်ဆိုးဘုရင်ကပဲ သူ့ရတနာသိုက်က ဘယ်မှာရှိလဲသိတာ၊ ငါတို့တွေကြိုးစားရင်တောင် ရှာမတွေ့နိုင်ဘူး"
"ဘယ်မှာလဲဆိုတာ တခြားတစ်ယောက်လည်း သိတယ်" ရှန်းရင် ပြန်ဖြေလိုက်တယ်။
ကူယွဲ့က သူမကို အူကြောင်ကြောင်စိုက်ကြည့်နေပြီးမှ ရုတ်တရက် သူ့မျက်လုံးတွေပြူးသွားတယ်။
"ယွီဟုန်"
ဟုတ်သားပဲ တခြားသူတွေ မသိလောက်ပေမဲ့ ယွီဟုန်ကတော့ သေချာပေါက်သိမှာ။ ငမည်းလေးက ယွီဟုန့်ကို လက်ထပ်ဖို့ စဉ်းစားနေပြီးပြီလေ။ ဘာကြောင့် လက်ဖွဲ့ကြေးပါ ထည့်ပေးရလဲဆိုတာ အကြောင်းရင်းမရှိဘူး။
"ငါသူ့ကို ဒီခေါ်လိုက်မယ်"
အဲလိုနဲ့ ကူယွဲ့ထရပ်ပြီး ဘေးအဆောင်ဆီ သွားလိုက်တယ်။ တစ်အောင့်အကြာမှာ သူက စိတ်ဆင်းရဲနေတဲ့ယွီဟုန့်ကို အခန်းထဲပြန်ဆွဲခေါ်လာခဲ့တယ်။ သူမမျက်လုံးတွေက ငိုထားကာစလိုမျိုး နီရဲနေလေရဲ့။
"ဂိုဏ်းချုပ်" ယွီဟုန် တလေးတစားဂါဝရပြုလိုက်တယ်။
"ငမည်းလေးက ရတနာသိုက် ဘယ်မှာလဲဆိုတာ တကယ်ပဲ ကျွန်မကိုပြောပြခဲ့ပါတယ်" သူမက သူမရဲ့ကိုယ်ပိုင်ဓမ္မအသုံးအဆောင်ကို ထုတ်ပြီး အပေါ်က စည်းတံဆိပ်ကိုလက်ညှိုးထိုးလိုက်တယ်။
"သူ ကျွန်မဓားအပေါ် ဒီအမှတ်အသားလုပ်ပြီး ရတနာသိုက်ကို ဖွင့်ဖို့အတွက် ဒါကို လုပ်လို့ရတယ် ပြောခဲ့ပါတယ်" တစ်ခုခုကို သတိရသွားသလိုမျိုး သူမမျက်လုံးထဲက ကြေကွဲဝမ်းနည်းမှုက ပြင်းထန်လာခဲ့တယ်။
"ဘယ်တုန်းကမှတော့ မသုံးကြည့်ဖူးဘူး"
"ယွီဟုန်၊ အဲရတနာသိုက်ထဲ ငမည်းလေး ဘယ်မှာရှိလဲဆိုတာ သဲလွန်စရှိနိုင်တယ်၊ ငါတို့အတွက် ဖွင့်ပေးလို့ရမလား" ကူယွဲ့ မေးလိုက်တယ်။
"ငမည်းလေးလား" ယွီဟုန်တန့်သွားတယ်။ မအံ့ဩတော့ဘူး... သူတကယ်ကို အသက်ရှင်နေသေးတာပဲ သူမရဲ့အမူအရာက ရုတ်တရက် စိတ်လှုပ်ရှားမှုနဲ့ ပြည့်လာတယ်။
YOU ARE READING
ပျင်းနေပြန်တဲ့ ကိုယ့်ဆရာ (Book 2)
FantasyBook 1 က wall ထဲ ဝင်ဖတ်လို့ရပါတယ် Book 1 က wall ထဲ ဝင္ဖတ္လို႔ရပါတယ္
