ပျင်းနေပြန်တဲ့ ကိုယ့်ဆရာ (Book 2)

အခန်း ၂၀၈ ။ ဧကရာဇ်တက်လှမ်းမှုအင်းကွက်

အခန်း ၂၀၈ ။ ဧကရာဇ်တက်လှမ်းမှုအင်းကွက်

လန်ဟွားက မုန်လာဥဖြူက တောင်အနောက်ဘက်မှာ အချိန်ဖြုန်းတာအများဆုံးလို့ ပြောတယ်။ သူ့အရှိန်အဝါကို အဲမှာ အာရုံခံမိနိုင်သေးတယ်။ အဲဒါကြောင့် အင်းကွက်ကိုအဲနေရာမှာ ချဖို့ အသင့်တော်ဆုံးပဲ။ ယွီဟုန်က သူ့ညွှန်ကြားချက်တွေနောက်လိုင်ပြီး မုန်လာဥဖြူရဲ့ ဒုဓလီပန်းကို သူအမြဲလဲလျောင်းတဲ့တွင်းထဲ ချလိုက်တယ်။ လန်ဟွားက တောင်အနောက်ဘက်ထိပ်မှာ ‌တင်ပုလ္လင်ခွေထိုင်ပြီး လက်နဲ့ဂါထာအမျိုးမျိုး ဖန်တီးနေတယ်။ အချိန်တိုအတွင်း နတ်ဆိုးချီပမာဏအများကြီးက တောင်အနောက်ဘက်တစ်ခုလုံးကို ပြည့်သွားခဲ့တယ်။ အမည်းရောင်အမျှင်တန်းတွေက အမည်းအင်းကွက်အစီအရင်ကြီးအဖြစ် ငွေ့ရည်ဖွဲ့သွားခဲ့တယ်။

သူတို့တွေ ပတ်ပတ်လည်ကအရာရာ မှောင်သထက်မှောင်လာတာကို ကြည့်နေရတယ်။ စောနက ဝိညာဉ်ချီအပြည့်ဒုဓလီပန်းကခုတော့ အလင်းရောင်မှိန်မှိန်အောက် အနည်းငယ်ညှိုးခြောက်နေပြီ။ ကွင်းထဲက တခြားအမတဆေးပင်တွေလည်း လေထုထဲနတ်ဆိုးချီတွေပြည့်လာလို့ နုံးချည့်သွားတဲ့ပုံ စတင်ပေါ်ပေါက်လာတယ်။

ဒါပေမဲ့ မုန်လာဥဖြူဘက်ကနေ တွင်းထဲ လှုပ်ရှားမှုမရှိသေးဘူး။ ကြည့်ရတာ အချိန်တိုအတွင်း တစ်ယောက်ယောက် ပေါ်လာမဲ့ပုံစံတောင် မပေါ်။ တစ်ဖက်မှာတော့ လန်ဟွားက ချွေးတွေထွက်လာပြီ။ သူ့နဖူးမှာ ချွေးစက်တွေသီးလာပြီး လေထဲက နတ်ဆိုးချီက ပိုပြီးအားနည်းလာတဲ့ပုံ။

"ဒီက မသေမျိုးချီက ပြင်းလွန်းတယ်" ပြောင်ထင်က တစ်ခုခုကို အာရုံခံမိသွားဟန်နဲ့ ရုတ်တရက် ပြောလာတယ်။

"နတ်ဆိုးချီက ဖိနှိပ်ခံနေရတာ၊ ကျွန်တော်သူ့ကို ကူလိုက်ဦးမယ်"

သူဂါထာတစ်ခုရွတ်လိုက်တော့ ရွှေရောင်အလင်းတန်းတစ်ခု ပေါ်လာတယ်။ အနောက်တောင်ဘက်က အမတဆေးပင်တွေကြား ခပ်ဖျော့ဖျော့ ရွှေရောင်သွေးကြောတစ်ခုရှိနေတာ။ ဒါကလန်ဟွားရဲ့ နတ်ဆိုးချီတွေကို ဘေးတွန်းပို့နေတာပဲ။ ပြောင်ထင် နောက်ထပ်ဂါထာတစ်ခု အမြန်ရွတ်ပြီး ရှည်လျားတဲ့ လေးထောင့်ကျောက်စိမ်းသေတ္ထာကိုထုတ်လိုက်တယ်။ သူအမြန် သူဖန်တီးထားတဲ့ ဂါထာကို ပြန်ရုတ်သိမ်းလိုက်တော့ ရွှေရောင်အလင်းတန်းက ရွှေမှုန်လေးတွေအဖြစ်ပြောင်းသွားပြီး သေတ္တာထဲတန်းတန်းမတ်မတ်ပျံသန်းသွားခဲ့တယ်။