Nieznajomy. Diablica

ROZDZIAŁ 24

https://spotify.link/bGWrQYkH7Db
~~~
Dzisiejszy soundtrack:
• Laura Marling, Antony Genn, Martin Slattery - Red Right Hand
• Tom Odell - Another Love
• Sanah - Eldorado (E.A.Poe)
~~~

Miałam nadzieję, że to alkohol mąci mi w głowie. Nie mogłam uwierzyć w to, że to on wygrał.

-No braciszku, coś czuję, że nie będziesz mógł spać dzisiaj w nocy - zaśmiał się Hermes dumnie odchylając się na krześle.

Spojrzałam lekko przestraszona na Thomasa, który wyglądał jakby miał zaraz zabić własnego brata.

-Chyba śnisz, że gdziekolwiek z nią pójdziesz - warknął Thomas patrząc na niego ciemnymi od gniewu oczami - Isabelle jest pijana i nie wiedziała co robi - spojrzał na mnie, a ja miałam ochotę zapaść się pod ziemię.

-Pijana czy nie, wiesz jakie obowiązują zasady przy zakładach - uśmiechnął się zadowolony i złapał mnie w talii. Thomas pospiesznie wyciągnął broń celując prosto w głowę Hermesa.

-Zabieraj od niej swoje lepkie rączki, albo strzelę i przysięgam, że trafię tak, aby zabolało - warknął, a starszy brat uniósł powoli obie dłonie przed klatkę.

-Po co te nerwy braciszku - zaśmiał się wstając - Jak wiesz jestem bardzo cierpliwy, a do wieczora zostało niewiele czasu - spojrzał na mnie z uśmiechem - Widzimy się wieczorem, Isabelle - skinął na mnie głową i wyszedł z sali.

Dopiero kiedy opuścił pomieszczenie Thomas odłożył broń na stół i przetarł powoli twarz dłońmi. Reszta mężczyzn poszła w ślady Hermesa zgarniając pieniądze zdobyte w grze. Stałam tak nie wiedząc co zrobić i jedynie kołysałam się wciąż lekko pijana na szpilkach.

-Przepra... - zaczęłam szeptem, ale przerwał mi huk spowodowany gwałtownym uderzeniem pięścią o stół. Podskoczyłam przestraszona zamykając oczy.

-Czy ty zawsze musisz coś odpierdolić ? - warknął wstając i przejechał dłonią po stole, tak że wszystko znalazło się na podłodze.

Żetony, zegarki, a nawet dwie szklanki wylądowały z hukiem na ziemi sprawiając, że zastygłam w bezruchu. Thomas zaczął chodzić w kółko po pokoju trzymając się mocno za włosy. Zagryzłam dolną wargę krzyżując ramiona na klatce piersiowej. Po chwili podszedł do mnie popychając mnie delikatnie na ścianę.

-Zdajesz sobie sprawę co ty narobiłaś? - spytał cicho z twarzą tuż przy mojej, po czym uderzył płaską dłonią o ścianę tuż przy moim uchu - No słucham! - krzyknął, a ja podskoczyłam lekko i zamknęłam oczy ze strachu. Pokręciłam delikatnie głową na nie- Oczywiście, że nie - prychnął - Spojrz na mnie - warknął, ale ja nie poruszyłam się ani o milimetr - Powiedziałem kurwa... - złapał mnie za szyję przyciskając mocniej do ściany - ...spójrz na mnie! - krzyknął, a ja otworzyłam oczy. Po moich policzkach zaczęły spływać łzy - Nic nie mogę zrobić, nic! - zaczął, a drzwi do pokoju otworzyły się z hukiem.

-Thomas puść ją - usłyszałam głos Jaspera, który pospiesznie do nas podszedł.

Chciał go ode mnie odsunąć, ale ten rozjuszony tylko go odepchnął po czym uderzył go prosto w twarz.

-Nie wtrącaj się - warknął Thomas, a mój płacz zamienił się w cichy szloch. Złapałam się za obolałą szyję.

Usłyszałam jęk Jaspera, który zatoczył się lekko do tyłu, a z jego nosa zaczęła sączyć się krew. Nie odpuścił, ale został w bezpiecznej odległości od brata.

-Spójrz na nią! - krzyknął wskazując na mnie - Spójrz kurwa! Ona się ciebie boi kretynie! - wrzasnął.

Poczułam jak Thomas odwraca się w moją stronę. Stałam wciąż pod ścianą trzymając jedną dłoń na swojej szyi, a drugą trzymałam na brzuchu wciąż cicho szlochając. Zobaczyłam jak dociera do niego powoli co się wydarzyło, ponieważ jego oczy zaczęły łagodnieć. Szczękę miał wciąż mocno zaciśniętą, tak samo jak pięści.