꧁༺អ្នកប្រុសច្បង࿐

Episode34:គម្ពីរបំបែកវិញ្ញាណ...

#ភាគទី34

ព្រោះតែសង្គ្រាមស្នេហ៍កាលពីយប់មិញធ្វើអោយអ្នកទាំងពីរនៅដេកមិនទាន់ក្រោកនៅឡើយទាំងដែរពេលនេះថ្ងៃក៏រះខ្ពង់ណាស់ទៅហើយ

ពួកគេដេកអោបគ្នាធ្វើមិនដឹងមិនខ្វល់ពីអ្វីទាំងអស់ធ្វើដូចជាពេលនេះកំពុងតែនៅក្នុងបន្ទប់មួយទាំងដែរនៅក្នុងរូងភ្នំ

"ហឹម~សឺតៗៗអូនសម្លាញ់ក្រោកឡើង"ជុងគុកភ្ញាក់មុនក៏អោនទៅថើបមាត់អ្នកដែរគេងលក់នោះដើម្បីដាស់ចា៎ដៃលែងចេះដាស់ហើយទាល់តែធហវើចឹងបានដាស់កើត🙂

"មើស~អូនងងុយបងកុំរំខាន"ថេយ៍រុញមុខអ្នកដែរថើបខ្លួនចេញទាំងមុខក្រញូវព្រោះតែមានអ្នករំខានខ្លួនកំពុងតែគេង

"មិនបានទេត្រូវងើបទៅងូតទឹកចេញមោះកុំគេងយូរពេល"ជុងគុកនិយាយទាំងដៃបម្រុងនឹងលើកបៅថេយ៍តែរាងតូចរាដៃ

"ហួយអូនឈឺមិនចង់ងើបទេបងកុំរំខានចង់ទៅណាក៏ទៅៗអូនមិនចង់ទៅណាទាំងអស់"ថេយ៍ដាក់ខ្លួនគេងវិញព្រោះឈឺពិតមែនស្ពឹកពេញខ្លួនអស់ហើយឈឺជាងគេវាយទៅទៀត

"សឺត‌!ឈឺណាស់ ពេលធ្វើមិនឈឺទេដឹងចឹងមិនចង់សាកទេ"ថេយ៍រអូ៑ឡើងយកដៃញីចង្កេះតិចៗធ្វើមុខស្អុយ

"ហេតុអីក៏ខ្លួនយើងគ្មានរបួសចាំបានថាត្រូវពួកមនុស្សមិនចំមនុស្សខ្មោចមិនចំខ្មោចនោះវាយត្រូវពីរដៃបើតាមកម្លាំងហោចណាស់ក៏គ្រាំក្នុងធ្ងន់ដែរនៅរឿងយប់មិញដូចត្រូវថ្នាំសម្រើបទៀត"ថេយ៍ផ្អែកខ្លួននឹងផ្ទាំងថ្មអង្គុយគិត

ចំណែកឯជុងគុកទ្រង់ក៏ត្រឡប់មកវិញល្មមមកជាមួយនឹងមាន់ព្រៃមួយក្បាលយកមកអាំងអោយថេយ៍ រឿងនៅក្នុងព្រៃនេះទ្រងើជំនាញណាស់ព្រោះឧស្សាហ៍ដើរព្រៃញឹកញាប់

"ទ្រង់មកវិញហើយហេតុអីក៏លឿនម្លេះ"ថេយ៍ងាកទៅសួរទាំងដៃទាញយកខោអាវមកស្លៀកព្រោះមិនទាន់បានស្លៀកពាក់ស្រួលបួលនៅឡើយ

"សឺតៗមកវិញហើយខ្លាចអូនមានរឿងមិនស្រួលមិនហ៑ានទៅចោលអូនយូរទេ"រាងក្រាស់ដាក់របស់ចុះហើយចូលមកជិតថេយ៍អោបថើបរាងតូចមិនឈប់

"ទ្រង់ថើបយ៉ាងនេះមិនធុញទេទៅធ្វើអីអោយអូនញ៉ាំមក"ថេយ៍បញ្ជាឡើងធ្វើអោយជុងគុកអស់សំណើច