Being Her [On-going]

CHAPTER 1

I was awaken because of the noise I've been hearing from my surrounding. A little sobs echoing throughout the room I was confined to.

Pinikit-pikit ko pa ang mga mata ko bago biglang maestatwa ng maisip ang isang bagay.

'Wait, aren't I supposed to be dead.'

Pagbukas ng talukap ng mga mata ko ay kulay puting ceiling ang bumungad sa akin.

Am I in the hospital? Did I survived?!

Bigla akong nagkaroon ng pag-asa ng pumasok sa isip ko na buhay pa ako. Ngunit maya-maya ay napakunot ang noo ko dahil sa nakikita ko sa peripheral vision ko.

What the heck?

Isang hindi pamilyar na paligid. Mga gamit na masasabing parang antique. Ang iba ay kumikinang at sigurado akong gawa sa ginto ang mga ito.

Napaupo ako sa kama at kinapa ang paligid. But suddenly my mind went blank.

W-what t-the h-hell? Where am I? This isn't even familiar to me?

Imposibleng sa hospital ito....kung titignan ang paligid ay mas makaluma ang mga gamit. Kakaiba din ang disenyo at isa pa, hindi ganito ka-enggrande ang hospital sa Pilipinas o di kaya ay sa ibang bansa pa.

Sa nakikita ko ay wala man lang mga makabagong teknolohiya dito maliban sa TV at aircon.

Nilibot ko ang tingin habang naguguluhan pa din. Nasaan ba ako?

Suddenly, the door of the room flew open. A beautiful woman with dark brown hair cascading through her shoulder enter. She's wearing an attire wore by maids.

I squinted my eyes at her. Dumiretso siya sa may desk. Hindi pa niya ako napapansin na nakatingin sa kanya dahil nakatalikod ito sa akin.

Sinusundan ko lang ang bawat galaw niya hanggang sa bigla siyang humarap sa akin. Malungkot ang mukha nito at biglang nagbago ng makita ako at magtama ang mga mata namin.

Her eyes widen with her mouth in agape. She started stuttering until little sobs escape through her mouth. She's standing there while staring at me.

Anong iniiyak-iyak nito? Who is she?

"Who are you?" Tanong ko sa kanya habang nakatingin ng malamig. I stare at her from head to foot.

She seems to be a maid.

"M-m-milady" Nauutal niyang sabi sa akin habang papalapit. Bigla itong lumuhod sa may paanan ko habang umiiyak.

"Milady!" Bulalas niya habang nagpupunas ng luha. Bakas sa mukha niya ang sigla at tuwa habang nakatingin sa akin.

What's with her?

"Who are you?" Ulit ko sa tanong ko dahil hindi niya sinagot yun. Pero maya-maya ng marinig nito ang sagot ko ay napakunot ang kanyang noo.

"W-what, m-milady? What are you talking about? Are you fine? Are you hurt? Sick?" Sunod-sunod niyang tanong bago biglang hawakan ang kamay ko.

Malamig ang naging reaksyon ko sa ginawa niya. Mabilis naman niyang binitawan ang kamay ko ng makitang nakatingin ako doon.

"I-i am s-sorry for my r-rudeness, milady!" Biglang saad niya at nagulat pa ako ng bigla itong yumuko ng ilang beses.

Sino ba 'to?

"Enough, raise your head. Answer my question. I don't like to repeat myself." Malamig at maotoridad ang boses ko habang nakatingin ng malamig sa kanya.

She began to start trembling under my gaze. Until she opened her mouth to speak....