GİDERDİ HOŞUMA| TEXTİNG ❦

15.

Bilinmeyen: Ne o artık mutlu musun?

Bilinmeyen: Kimse artık seni sevmiyor mu yoksa?

Bilinmeyen: Senin gibi bir kız neden Ulaş'la görüşür ki?

Bilinmeyen: Kaç erkek tecrübesi bu?

Bilinmeyen: Kaç erkeği böyle ağına düşürdün?

Bilinmeyen: Sen merak edilmessin, senin yüzüme bile bakmaya utanıyorum.

Bilinmeyen: Böyle yaparak Ulaş'ı etkilebileceğini falan mı düşünüyorsun?

Bilinmeyen: Gerçekten çok komiksin.

Bilinmeyen: Sen onunla gerçekten olabilecegini falan mı düşünüyorsun?

Bilinmeyen: Seni ilk buluşmadan resti çeker Ulaş.

Bilinmeyen: Ulaş'ın seni gibi biriyle çıkacak değil.

Bilinmeyen: Bilmem anlatabildim mi?

Bilinmeyen: Senin yararına söylüyorum.

Bilinmeyen: Bildiğim kadarıyla hiç sevgilin de olmamış.

Bilinmeyen: Oysaki Ulaş'ın çok oldu. Sen belki seviyor olabilirsin ama Ulaş için sadece bi heves.

Bilinmeyen: Eminim ki arkadaşların da seni yarı yolda bırakır yakında.

Bilinmeyen: Ulaş ve arkadaşların bir gün seni bıraktığında yapayalnız kalacaksın.

Bilinmeyen: Kalbini ellerine verdiysem bu sözlerim için üzgünüm. Gerçekler acıdır.

Bilinmeyen: Ulaş'ın peşini de bırak.

Bilinmeyen: Ailene olmayan, yapamadığım şeyler söyler seni mahvederim.

Bilinmeyen: Ulaş'ın onca okulda bir seni gormesi de gülünç bir durum.

Bilinmeyen: Neyse düşün bi.

Bilinmeyen: Ağlama lütfen, bebek gibi olursun sonra.

Bilinmeyen: Babasının sevmediği, annesinin onu yok saydığı, Ulaş'ın etrafında pervane olduğu ve kim bilir kimlerle sürtünen iyi geceler dilerim.

🦋

Kafamın içinde dönen düşünceler boynumda urgan misali dolanıyor ve nefessiz bırakıyordu. Öyle çok ölüyordum ki şuan, acısız olduğunu hissediyordum. Öyle çok korkuyorum ki yalnızlık beni yakında öldürecekti.

Hayatı o kadar çok seviyorum ki kollarımı açsam ve beni dikenlerini batırsa bile seviyordum.

Cenin pozisyona yatmış sarsı sarsıla ağlıyordum. O kadar dokunuyordu ki adını yakistirmadiğim o ad. Yüreğim dört çevrilmiş yangın misali yanıyordu. Yediğim laflar o kadar dokunuyordu ki bana.

İlk annem, Melih sonra da adını bilemediğim bilinmeyen.

Sözlerin ağırlığını hesap edemezsin fakat bu kulaklar işittiğinde ve anladığında cehennemi yaşıyordun.

Gözlerimden akan yaşların haddi hesabı yoktu. Onlar benim kimsemdi biliyorum, bunları önemsemem gerekiyordu bunu da biliyorum.

Ama insan bunları duyduğunda ve yaşadığında öyle kötü oluyordu ki, size anlatamam.

Gözlerim bir anda kapandığında ve ellerimde peçeteyle uyuyakaldığımda sabah uyandığımda anladım. Elimi yüzümü yıkadım ve mutfağa indiğimde annem gülümseyerek kahvaltı hazırlıyormuş.