ပြန်လည်မွေးဖွားပြီးအကျင့်ပုပ်တဲ့ယောက်မကိုနှိပ်စက်မယ်

Chapter 6

(ပိုက်ဆံတွေ အများကြီး)

သို့သော် ဝေ့ထင် ရှေ့တွင် သူမ၏ပုံရိပ်ကို ထိန်းသိမ်းရန်အတွက် ဝေ့ရွှယ် သူ့ကိုယ်သူ အားတင်းထားသော်လည်း သူမ သည်းမခံနိုင်တော့ဘဲ တိုးတိုးလေး ညည်းစပြုလာသည်။

“အရမ်းနာနေတယ် အစ်ကို ဝေ့ထင်…ဆေးရုံရောက်ဖို့ ဘယ်လောက်ကြာမလဲ”

စုမုန့် သည် ဝေ့ရွှယ် ၏ဒဏ်ရာကို မသိဟန်ဆောင်ကာ သူမကို စစ်ဆေးရန် စိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့် ပြောလိုက်သည်။

"ရှောင်ရွှယ်…ဘယ်က နာနေတာလဲ... လက်ပဲလား...ဒဏ်ရာက အရမ်းပြင်းလားမသိဘူး...ငါကြည့်ကြည့်မယ်"

သူမ စကားပြောနေစဉ်တွင် ဝေရွှယ်၏ ဒဏ်ရာရနေသော လက်မောင်းကို လှမ်းဆွဲလိုက်သည်။ သူမ သည်းခံမှုတို့ကုန်ဆုံးသွားရကာ ဒဏ်ရာရထားသော လက်ကို အားပြင်းပြင်းနှင့်ကိုင်မိသွား၏။ထိုအခါ ဝေ့ရွှယ် က နာကျင်မှုကြောင့် စူးကနဲ အော်ဟစ်လိုက်ပြီး သတိမေ့မြောသွားလေတော့သည်။

'ဝေ့ရွှယ်...နင် ဒီလို ဝေဒနာမျိုးကိုတောင် သည်းမခံနိုင်ဘူးလား... အရင်ဘဝတုန်းက နင် ငါ့ကို ဓားနဲ့ထိုးတုန်းက ငါဘယ်လောက်နာကျင်ခဲ့ရလဲဆိုတာ နင် သိလား...နင့်အတွက် ပြစ်ဒဏ်က မစသေးဘူး... ဒီတစ်ခါတော့ သက်သာသွားတယ် ဆိုပေမယ့် နောက်တစ်ခါဆို သက်သာပေးမှာမဟုတ်ဘူး'

ကားက ဆေးရုံကို ရောက်သည့်အခါ ဝေ့ထင် က ယာဉ်မောင်းကို ဝေ့ရွှယ် အား စစ်ဆေးဖို့ ပွေ့ခေါ်သွားခိုင်းပြီး  သူကိုယ်တိုင်ကမူ ကားထဲမှတောင် မထွက်ခဲ့ပေ။

စုမုန့် ကားထဲက ထွက်ချင်သော်လည်း ဝေ့ထင် က မဆင်းသေးသဖြင့် သူမလည်း တုတ်တုတ်မျှမလှုပ်မိ။လောလောဆယ် ဝေ့ထင် တစ်ခုခုလုပ်ဖို့ လိုအပ်သည်။ကြီးကြီးမားမားမဟုတ်လျှင်တောင် သူလုပ်နိုင်သည့် မေးမြန်း‌တာလောက်ကိုတော့ လုပ်သင့်ပေသည်။သူမ သူ့ကို စိတ်တိုတိုနှင့် မေးလိုက်သည်။

"ဘာဖြစ်နေတာလဲ… ရှင့်ညီမလေးက ဝေဒနာကြောင့် မေ့လဲသွားတယ်လေ...ရှင် သူမကို လိုက်သွားမပို့သင့်ဘူးလား…  ရှင်က ကျွန်မကိုဘာလုပ်စေချင်တာလဲ...မေးချင်တယ်ဆိုလည်း  မြန်မြန်လုပ်...ကျွန်မမှာ လုပ်စရာတွေ ရှိသေးတယ်"